انسانِ اومانیست ها: مردِ سفیدِ سرمایه دار اروپایی
ثروت بیشتر، قدرت متراکم تر، عدالت کمتر، اخلاق رقیق تر
انسان شناسی «واقع بینانه»، نه خوش بینانه و نه بدبینانه
نسبت «اومانیسم» و «حقوق فطری» با نژاد پرستی و غارت جهان
مطالب مرتبط:
نژادگرایی در اندیشه بزرگان غرب
حق قدرت یا قدرت حق: مسئله این است
ربط غایی انسان و خدا: تنها توجیه حقوق فطری بشر
تعلیق حکمت نظری منشأ تخریب حکمت عملی
تبیین حقوق بدون تبیین آدم و عالم محال است
تعریف قدرت و مشروعیت مسبوق به تعریف حق
درباره نیهیلیسم (نیست انگاری یا پوچ گرایی) و تاریخ| نیهیلیسم چیست؟: در نیهیلیسم چه چیزی است که نیست انگاشته شده است، چه چیزی و کدام حقیقت است که از آن غفلت شده و مغفول واقع شده است؟ وقتی از نیهیلیسم (نیست انگاری و پوچ گرایی) سخن می گوییم، در گفته ما این معنا نهفته است که در «نیهیلیسم» (نیست انگاری و پوچ گرایی)، امری (حقیقتی) نیست انگاشته شده است؛ نیهیلیسم چه چیزی را نیست انگاشته و از کدام حقیقت غفلت کرده است؟ «نیهیلیسم» (نیست انگاری و پوچ گرایی) به معنای نسیان نسبت به عهد امانت و انکار و نادیده گیری ولایت الهی است.
مطالب مرتبط:
تقسیم بندی چهارگانه ویکو از سیر تاریخ فرهنگی تمدن ها
مسیحیت نیست انگارانه و نیهیلیست غرب
تاریخ فلسفه غرب| ایمانوئل کانت| زندگی و تالیفات کانت: پس از انتشار کتاب نقد عقل محض کانت در سال 1781 میلادی، سایر تالیفات مشهور کانت پی در پی منتشر گردیدند. در سال 1783 میلادی مقدمه بر هر فلسفه آینده از چاپ درآمد، در سال 1785 میلادی مبانی اساسی فلسفه اخلاق و در سال 1786 میلادی مبانی مابعدالطبیعی اولیه علوم طبیعی و در سال 1788 میلادی ویرایش دوم نقد عقل محض و نقد عقل علمی و در سال 1790 میلادی نقد حکم و تصدیق و در سال 1793 میلادی دین در محدوده عقل تنها و در سال 1795 میلادی رساله کوچکی به نام صلح دائم و در سال 1797 میلادی فلسفه اخلاق منتشر شد.
مطالب مرتبط:
ایمانوئل کانت| زندگی و تحصیلات کانت
واکنش فیلسوفان سنت گرا به انقلاب فرانسه
تاریخ فلسفه غرب| فلیسیته روبر دو لامنه
سنت گرایی و مسیحیت در اندیشه شاتوبریان
انقلاب فرانسه و موضع سنت گرایان فلسفه
هنر و تکنولوژی| حقیقت اثر هنری در نظر مارتین هایدگر| هنر در عصر تکنولوژی: در مبدأ اثر هنری در نظر مارتین هایدگر «یکتایی و وحدانیت» یک اثر، نقشی خاص ایفا می کند. در هر اثر، این یکی از طریق تمییزِ وجود شناسانه میان یک اثر هنری و یک وسیله و آلت صنعتی از یک دستگاه است. طبق نظر مارتین هایدگر، آفریده بودن geschaffensein یک اثر هنری، بر اساس «یکتایی» این حقیقت که آن اثر هنری هست، به جای آنکه نباشد، متفاوت از قابلیت یک وسیله فنی کاربردی است.
مطالب مرتبط:
هنر و تکنولوژی| نسبت هنر و تکنولوژی در نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین
مبانی هنر در شرق و غرب| سینما هنر تکنولوژیک
وسیله ها به زندگی ما هدف می دهند
هنر و حقیقت | تخنه و فوسیس در نظر یونانیان | اثر هنری و فلسفه هنر: هنر از موارد تحقق حقیقت است، یعنی حقیقت در هنر تحقق پیدا می کند و برای هنرمند حضوری دست می دهد و بنا بر دل آگاهی و مرگ آگاهی که دارد پرده ای کنار می رود، نسبتی برقرار می کند و حضوری پدیدار می شود. از این جهت با افراد عادی فرق می کند. اثر هنری نیز چیزی جز ظهور حقیقت در رتبه حس نیست، یعنی تنزل دادن سماء معنوی جان به سماء دنیا که همان اثر است.
مطالب مرتبط:
تکنوپولی: تسلیم فرهنگ به تکنولوژی
مولفه های اجتناب ناپذیر مدرنیته
اومانیسم و انسان محوری| وقتی در غرب انسان خدا می شود
مبانی هنر در شرق و غرب| سینما هنر تکنولوژیک
سیر تفکر معاصر| مبانی هنر در غرب| تجربیان هنری پست مدرن
مبانی هنر غرب| هنر تکنولوژیک: پایان هنر غرب
هنر و تکنولوژی| نسبت هنرو تکنولوژی از نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین
حکومت سرمایه داران | نه قانون، نه اکثریت؛ این است لیبرال دموکراسی: وقتی اقلیتی هزار برابر اکثریت، پول و نفوذ دارند، وقتی برابری اقتصادی در کار نیست، سر دادن شعار آزادی اقتصادی، یک کلاه برداری تمام عیار است.. برابری اقتصادی که نباشد، چگونه برابری و آزادی در رقابت احزاب و رسانه ها باشد؟ واضح است که در چنین سازماندهی اجتماعی، احزاب و رسانه ها در اختیار چه کسانی خواهند بود؟! همینان که اینک هست.
آزادی واقعی متعلق به آنهاست. «جان لاک» بود که آرزو می کرد: حکومت و دولت، هیچ وظیفه ای در جهت اخلاق و عدالت یا مفاهیمی چون رشد، رستگاری و تهذیب و مسئولیتی در این حوزه نداشته و تنها حافظ امنیت اموال و آزادی «اشخاص» باشد.
از همان وقت روشن بود که «اشخاص»، نام مستعار چه کسانی و «فردگرایی»، چتر حمایت کدام فردها ست؟ گدایان، اموال، و بنابراین نیازی به آزادی! ندارند. شهروندان عادی، چیزی ندارند، پس مراقب چه چیز آنها باشند؟ تنها باید مراقب بود که شورش نکنند!
مطالب مرتبط:
دموکراسی چرتکه ای: منافع به جای برهان
حق قدرت یا قدرت حق: مسئله این است
دموکراسی با رای های مدیریت شده و پروتکل های لائیک و اختیارات دیکتاتور مأب
پدران تئوریک مشروطیت و جمهوریت غریی، خود سلطنتی اند
علوم اجتماعی و عقلانیت: حقوق ذاتی و حقوق بشر
سرمایه داری و دولت رفاه: سبک مدیریت| عمل زدگی و ارزش های فروپاشیده
آزادی اقتصاد و آزادی رقابت| برابری حقوق و عدالت| دولت لیبرال و حقوق ذاتی بشر
زبان و زمان: زبان اساس گفتگو است و گفتگو همواره در میان گوینده و شنونده انجام می پذیرد حتی کسانی که لب فروبسته اند و پیوسته در اندیشه خداوند به سر می برند در واقع به طور پنهانی با خداوند گفتگو می کنند. نیایش نوعی گفتگوست و در این گفتگو زبان نقش بنیادین دارد.
زمان هر لحظه در خود آغاز می شود و در خود پایان می یابد و چیزی که آغاز آن پایان آن شناخته می شود تصاعد و تعالی ندارد و نردبان صعود به آسمان هستی شناخته نمی شود. در سابق نیز یاداور شدیم که زمان همیشه در زمین می گذرد، حتی اگر منشأ پیدایش زمان آسمانی بوده باشد تحقق آن زمینی است و با مکان الفت خلل ناپذیر دارد.
زبان دارایی فراوان دارد و چیزی را که می بخشد باز پس نمی گیرد ولی زمان چیزی ندارد که آن را ببخشد، فقط خود را به اشخاص می بخشد ولی خودش جز بلعیدن و تباه کردن چیز دیگری نیست.
مطالب مرتبط:
هنر و تکنولوژی | نسبت هنر و تکنولوژی از نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین: نزد مارتین هایدگر پرسش از ماهیت تکنولوژی در نسبتی بس نزدیک و تنگاتنگ با پرسش از ماهیت شعر و هنر واقع است. با وجود این، هایدگر بر آن است که ما هر چه پرسشگرانه تر در ذات تکنولوژی غور کنیم، جوهر شعر و هنر راز آمیز تر می گردد. حال چه نسبتی میان هنر و تکنولوژی برقرار است؟
مطالب مرتبط:
مولفه های اجتناب ناپذیر مدرنیته
خدا و انسان در هنر غربی و هنر اسلامی
مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک
علم و تکنولوژی و توسعه: تکنیک و تاریخ
مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک قسمت دوم
مبانی هنر در غرب: تجربیات هنری پست مدرن
درباره مدرنیته | شکل گیری دوره مدرن | معنی مدرن: دوره مدرن و مدرنیته از کی و کجا آغاز شده است؟ شاید یک جریان طبیعی، یا انگیزه ی طبیعی، در ذهن ما این است که آنچه را به آخر نزدیک است مدرن بدانیم. ولی در اینجا این سوال پیش می آید که اگر قرن سیزدهم بود و زمان توماس آکوئینی، چرا نمی گفتند که ما مثلا از قرن دهم به بعد وارد دوره مدرن و مدرنیته شده ایم، یعنی قرن یازده، دوازده و سیزده. چرا آن موقع این تلقی از مدرنیته نبود نبود؟
