غرب شناسی: هنر و رسانه در قرن بیستم: موسیقی نوای انسان مدرن (قسمت دوم)

غرب شناسی

هنر و رسانه در قرن بیستم

موسیقی نوای انسان مدرن (قسمت دوم)

 

با اومانیستی و این جهانی شدن روز افزون همه اشکال دیگر هنر در غرب، بخشی از ژرف ترین امیال و انگیزه های دینی و خدا خواهانه انسان غربی، به دامان موسیقی پناه برد و این وضع به خصوص تا قرن هجدهم بر همین منوال باقی ماند. می توان گفت که بزرگترین آهگ ساز غرب یعنی یوهان سباستین باخ که در قرن هجدهم زندگی می کرد، موسیقی ای را به وجود آورد که از همه پدیده های دیگر هنر معماری یا شعر و ادبیات آن روزگار سرشت دینی و معنوی بیشتری داشت. باخ از بسیاری جهات برای موسیقی غرب همان حکم و منزلتی را دارد که 450 سال قبل از او دانته برای ادبیات غرب داشت.

 

با همه این احوال، از قرن هجدهم به بعد موسیقی هم کم کم این جهانی تر شد و به خصوص با ظهور جنبش رمانتیک، عناصر ذهنی، روان شناختی  عاطفی در آن وارد شد. ولی حتی در این زمان هم آهنگ سازان بزرگی مثل موتسارت که آخرین آهنگ ساز بزرگ کلاسیک قبل از ظهور رمانتیسم بود و همچنین بتهوون و برامس و بعضی دیگر از آهنگ سازان بزرگ رمانتیک، قطعاتی تصنیف کردند که هنوز طنین بعضی از کیفیات معنوی در آنها به گوش می رسید.

 

تنها در قرن بیستم بود که در موسیقی کلاسیک هم، مثل هنرهای تصویری، قالب ها «از زیر» در هم شکست، این جریان در موسیقی دوازده صوتی شونبرگ، مکتب مینی مالیسم و مکاتب متعدد دیگر موسیقی کلاسیک معاصر که حتی برای گوش شنوندگان حرفه ای غربی هم غریب و نامانوس است، پیدا شد. این موسیقی، با آنکه اساسا برانگیزنده تامل و تذکر به یاد خداوند نیست، در بسیاری از فرهنگ های غیر غربی دنیا مورد ستایش و استقبال قرار گرفته است.

 

منبع: روایت تفکر، فرهنگ و تمدن از آغاز تا کنون: جلد پنجم: در جهت عکس حرکت کن: از اعتراض های مدرن تا کنون. دفتر نشر معارف، چاپ دوم، 1391، ص 160

 

کلمات کلیدی: اسرافیل، غرب، غرب شناسی، موسیقی غربی، هنر و رسانه در قرن بیستم، اومانیستی شدن موسیقی، موسیقی اومانیستی، هنر و رسانه در غرب، موسیقی یوهان سباستین باخ، ادبیات غرب، دانته، مکتب و جنبش رمانتیسم، موتسارت، بتهوون، مکتب مینی مالیسم، موسیقی کلاسیک، فرهنگ غرب

 

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)