جامعه امریکا از دقیقه ای به دقیقه دیگر احمق تر می شود
حرمت های فردی و جمعی، قداست نمادهای مذهبی، احترام مظاهر ملی و سمبل های فرهنگی و ... تحت تاثیر برنامه های تلویزیونی، شکسته و از ارزش تهی شده و اثر بخشی و قدرت سازندگی خود را از دست داده است.
زندگی در عیش مردن در خوشی: نیل پستمن
رسانه های تکنولوژیک| ماهیت تلویزیون و رسانه های ارتباطی از دیدگاه نیل پستمن: نیل پستمن معتقد است که توسعه رسانه های تکنولوژیک مانند تلویزیون در جامعه و محدود کردن حیطه کتاب سبب از بین رفتن قدرت تفکر و تعقل به دلیل گسترش رسانه های تصویری و جای گزینی زبان احساس به جای زبان تعقل شده است.
پستمن منکر و مخالف فواید تکنولوژی نیست، اما از سیطره تکنولوژی و تفکر وابسته به تکنولوژی، که می کوشد همه چیز را تحت سلطه خود درآورد، نگران است.
نیل پستمن مضرات را منحصر به تلویزیون نمی داند و تاثیرات آن را به سایر رسانه های نوین ارتباطی نیز تسری داده است. او در کتاب تکنوپولی اسارت انسان و فرهنگ و تاریخ بشری در رهگذر حاکمیت رسانه های تکنولوژیک- من جمله کامپیوتر- را مورد بررسی قرار داده است. نقد کامپیوتر کم و بیش در آثار صاحب نظران حوزه ارتباطات نیز مشهود است.
مطالب مرتبط:
رسانه های تکنولوژیک و فرهنگ| تکنولوژی و تکنوپولی در نظر نیل پستمن
ماهیت رسانه های تکنولوژیک و تلویزیون با رجوع به آراء نیل پستمن
هنر و تکنولوژی| هنر در عصر تکنولوژی
تکنوپولی: تسلیم فرهنگ به تکنولوژی
رسانه های تکنولوژیک و فرهنگ| تکنوپولی و تکنولوژی در نظر نیل پستمن: «تکنوپولی لغتی است مرکب از لغت تکنولوژی و مونوپولی و به معنی انحصارگرایی تکنولوژی است. لغت تکنوپولی توسط نیل پستمن برای نشان دادن وضعیت حاکمیت بلامنازع تکنولوژی جعل شده است. او آمریکا را مصداق کشوری می داند که قدرت دفاعی خود را در برابر تهاجم سیل اطلاعات از دست داده است. به عبارت دیگر جامعه به نوعی بیماری به نام ایدز فرهنگی مبتلا شده است»
تکنوپولی یعنی مرحله ای که تکنیک مسلح به ایدئولوژی گشته و حاکم بلامنازع می گردد. در این حکومت فرهنگ، مورد تهاجم قرار می گیرد و برای بقای خود مجبور به نزاع است و هنگامی که فرهنگ تسلیم تکنولوژی شود، تکنوپولی کامل شده است.
نیل پستمن معتقد است اگر تکنولوژی تابع انسان، اخلاق و فرهنگ باشد خوب است اما هنگامی که تکنولوژی فرهنگ انسانی را زیر سلطه بگیرد و خود تبدیل به ایدئولوژی شود خطرناک است.
مطالب مرتبط:
ماهیت رسانه های تکنولوژیک و تلویزیون از نظر نیل پستمن
هنر و تکنولوژی| هنر در عصر تکنولوژی
نسبت هنر و تکنولوژی از نظر مارتین هایدگر
مبانی هنر در غرب| تجربیات هنری پست مدرن
تکنیک و تاریخ| تکنولوژی و توسعه
صنایع فرهنگی و رسانه های امریکا
هنر و رسانه در قرن بیستم| موسیقی
ماهیت رسانه های تکنولوژیک و تلویزیون با رجوع به آراء نیل پستمن: این نوشتار مطالعه ای است اجتمالی در چیستی ماهیت رسانه های تکنولوژیک و تلویزیون با رجوع به آراء نیل پستمن، جامعه شناس و صاحب نظر آمریکایی وسایل ارتباط جمعی و تکنولوژی.
نیل پستمن اعتقاد دارد که این وسایل ارتباط جمعی و رسانه ها هستند که کمیت و کیفیت معنا و مفهوم را تشکیل می دهند. به تعبیری فرهنگ به معنای مجموعه ای از معانی و مفاهیم ارزشی، نتیجه کیفیت رسانه ها هستند. با توجه به این مسئله پستمن معتقد است که ادوار فرهنگ و تاریخ بشری را می توان از منظر ظهور و بسط تکنولوژی و رسانه ها تقسیم بندی کرد. او در این تقسیم بندی سیر تکامل و حاکمیت تدریجی تکنولوژی رسانه های مدرن را توضیح داده است.
مطالب مرتبط:
مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک
تکنوپولی: تسلیم فرهنگ به تکنولوژی
دانایی در عصر اطلاعات، ارتباط در عصر ارتباطات
معرفی کتاب: زندگی در عیش، مردن در خوشی: نیل پستمن
علم و تکنولوژی و توسعه: تکنیک و تاریخ 2
علم و تکنولوژی و توسعه: تکنیک و تاریخ 3
هنر و تکنولوژی: نسبت هنر و تکنولوژی
مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک: جهان سینمایی| وضع خاص سینما و زبان آن موجب روی آوردن آن به نحوی خاص از واقعیت ممسوخ و ارزش های موجود و یا تخیل و توهم بی زمینه، و جدا کردن انسان از متن زندگی خود و هفته ها در خود فرورفتن می شود. این مسائل هرچند واقعی می نمایند اما در حقیقت، وهمی محض اند. به هر حال اکنون نگاه بیشتر مردم غرب و حتی شرق به جهان و برخوردشان با جهان، سینمایی شده است. با این حال شرقیان نیز در همین عالم سطحی علی رغم سابقه فکری اسرار آمیز و سیطره ی نسبی عوالم ماورایی در بینش آنها، بعضا بیش از غربیان که با نظرگاه عقلی به عالم نظر کرده اند، به سوی جهان سینمایی گرایش می یابند. فی المثل در هند که مظهر یکی از کهن ترین فرهنگ ها و تمدن های شرقی محسوب می شود، و زندگی سینمایی که پراکندگی و گریز از عالم واقع و عالم حقیقت، و سیر در عالم پندار و اوهام است کم و بیش بر اوضاع مسلط است.
مبانی هنر در شرق و غرب
سینما: هنر تکنولوژیک
قسمت چهارم
نکته ای که در سینما و فیلم هایی که برای تلویزیون تهیه می شود، قابل توجه است، به قول نیل پستمن اغلب ایجاد ذهنیتی است ساده انگارانه، بی مایه، بی زمینه و بریده از چشم انداز تاریخی و واقعیت های سیاسی- اجتماعی. حتی فیلم های سیاسی و فرهنگی جدی نیز که در جوامع سنتی دموکراتیک ساخته می شوند، طبیعتا از مایه ها و جاذبه های صوری سکس و خشونت و تجاوز، برای کشاندن مردم به سالن های سینما بهره می گیرند. اساسا فیلمی که فاقد این جاذبه هاست، در زمره فیلم های موثر در اذهان و عقول و افهام و قلوب جامعه نخواهد بود، و در محدوده ای تنگ که اختصاص به منتقدان هنری و جشنواره ای دارد، عمل خواهد کرد.
درباره ماهیت دین و تلویزیون و سینما
«نیل پستمن» نگاه تلویزیونی را ساده انگارانه،بی مایه، بی زمینه و بریده از چشم انداز تاریخی می خواند. این نویسنده درباره ماهیت دین و تلویزیون و تالیف این دو در نگاه تلویزیونی چنین می نویسد:
دین شعری است آن جهانی و تلویزیون و سینما نثری است این جهانی.
غرب شناسی
امریکا شناسی
بی اطلاعی عمومی در امریکا
رسانه های عریض و طویلی که قرار است وسیله آگاه شدن و مطلع شدن مردم امریکا از جهان باشند، خود به عاملی برای تحمیق و بی اطلاعی عمومی مردم امریکا تبدیل شده اند. چنانکه جامعه شناس معروف امریکایی «نیل پستمن» نیز با صراحت کامل به آن اعتراف کرده است:
«جامعه امریکا تحت تاثیر برنامه های تلویزیونی از دقیقه ای به دقیقه دیگر احمق تر می شود»
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
زندگی در عیش، مردن در خوشی
«زوال فرهنگ در بستر عشرت؛ در عصر رسانه های تصویری»
نویسنده: نیل پُستمن مترجم: صادق طباطبایی
انتشارات: اطلاعات سال و نوبت چاپ: چاپ هفتم 1391
تعداد صفحات: 351 موضوع: تکنولوژی های رسانه ای و فرهنگ
نیل پُستمن، جامعه شناس و پژوهشگر مسائل ارتباط جمعی است که خطر کاربرد تکنولوژی بدون اخلاق را هشدار می دهد. وی با استناد به آمار و گزارش های گوناگون، به بحران نابودی فرهنگ در جهان صنعتی و زوال اندیشه و تفکر، تحت سیطره رسانه هایی همچون تلویزیون می پردازد.
کتاب «زندگی در عیش، مردن در خوشی» با همین دیدگاه به تشریح روند زوال فرهنگ و افول نظام اندیشه در بستر عشرت می پردازد. پستمن رسانه های بصری به ویژه ماهواره های تلویزیونی را با برنامه های تفریحی و سرگرم کننده و طرب زای خود، عامل انهدام فکر و اعوجاج اندیشه در مجموعه عناصر فرهنگ بشری معرفی می کند.
پستمن در این کتاب به تاثیر تلویزیون به خصوص بر فرهنگ، سیاست، خانواده واجتماع آمریکایی می پردازد. وی تلویزیون را عامل شکل دهی به فرهنگ، تفکر و اندیشه مردم آمریکا و آن را عامل حماقت جامعه آمریکا می داند:« جامعه آمریکا از دقیقه ای به دقیقه ی دیگر احمق تر می شود، حرمت های فردی و جمعی، قداست نمادهای مذهبی، احترام مظاهر ملی و سمبل های فرهنگی و ... تحت تاثیر برنامه های تلویزیونی، شکسته و از ارزش تهی شده و اثر بخشی و قدرت سازندگی خود را از دست داده است». از نظر پستمن «آمریکائیان، که سرگرم ترین ملت جهان غرب (به تلویزیون) هستند، کم اطلاع ترین و بی خبرترین مردم نیز هستند که از حداقل اطلاعات عمومی بهره مندند». وی نشان می دهد که چگونه «آمریکای عقل و خرد» عصر رسانه های نوشتاری و کتابتِ سده نوزدهم به «آمریکای احمق و سرگرم خوشی های» تلویزیونی دوران معاصر بدل شده است.
وی با انتقاد شدید از تلویزیون آن را عامل تخریب عناصری همچون علم، فلسفه، دین و سیاست می داند. از نظر پستمن:« اثر تخریی تلویزیون، زمانی بروز می کند که این ابزارِ سرگرمی، وقت گذرانی و تفریح، تمامی مقولات علم، فلسفه، اخلاق، دین، سیاست، تاریخ، فرهنگ و حتی خبر را در قالب سرگرمی و تفریح عرضه می کند».
پستمن در این کتاب بیان می کند که: «لجام گسیختگی انسانی، فقدان شعور اجتماعی، انهدام مبانی خانواده، تلاشی پیوندهای عاطفی، افول فرهنگ ملی و هدم قدرت انسان بر تعیین سرنوشت خود و جامعه خود، همه و همه معلوم تسلیم بی قید و شرط جامعه و فرد است به رسانه ای به نام تلویزیون». از نظر پستمن امروزه دستگاه های عریض و طویل تبلیغاتی و رسانه ای به سیاستگذاران و بانیان اصلی فرهنگ تبدیل شده اند که البته این امر را از طریق محتوایی به نام سرگرمی و تفریح به تحقق می رسانند.
موضوع دیگری که پستمن در این کتاب در حوزه تلویزیون و تاثیراتش به آن می پردازد این است که همچون هر وسیله و ابزار تکنولوژیکی دیگری تلویزیون نیز علاوه بر کارکردهای تکنیکی؛ مثل ارسال پیام، دارای بارِ ایدئولوژیکی نیز هست. بنابراین نمی توان تکنولوژی، به خصوص تلویزیون را بی طرف و خنثی، و انسان را صاحب اختیار مطلق آن دانست، چرا که این بارِ ایدئولوژیکی امروزه در مقام شکل دهی به فرهنگی پوچ، بی ارزش و مخرب نمود پیدا کرده است.
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
واقعیت تکنیک از نظر فروید
.
سرباز عقل: از اینکه علم توانسته است عمر متوسط ما را زیادتر کند چه سود، وقتی که محتوای زندگی ما سراسر از غم و ناهنجاری و اندوه تشکیل شده است، به طوری که به مرگ برای نجات خود خوش آمد بگوییم.
.
از رهگذر برآورد هزینه های پیشرفت صنعتی و خسارت هایی که از این طریق گریبان ما را می گیرد، فروید به این نتیجه دردناک و کسل کننده می رسد که اختراعات ما چیزی نیست جز وسیله ای تکامل یافته برای رسیدن به هدفی تکامل نیافته.
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «سرباز عقل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
