هنر و تکنولوژی| حقیقت اثر هنری در نظر مارتین هایدگر| هنر در عصر تکنولوژی

 

هنر و تکنولوژی| حقیقت اثر هنری در نظر مارتین هایدگر| هنر در عصر تکنولوژی: در مبدأ اثر هنری در نظر مارتین هایدگر «یکتایی و وحدانیت» یک اثر، نقشی خاص ایفا می کند. در هر اثر، این یکی از طریق تمییزِ وجود شناسانه میان یک اثر هنری و یک وسیله و آلت صنعتی از یک دستگاه است. طبق نظر مارتین هایدگر، آفریده بودن geschaffensein یک اثر هنری، بر اساس «یکتایی» این حقیقت که آن اثر هنری هست، به جای آنکه نباشد، متفاوت از قابلیت یک وسیله فنی کاربردی است.

 

 

مطالب مرتبط:

هنر و تکنولوژی| نسبت هنر و تکنولوژی در نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین

مبانی هنر در شرق و غرب| سینما هنر تکنولوژیک

وسیله ها به زندگی ما هدف می دهند

هنر و رسانه در قرن بیستم

عالم تجدد و بحران تفکر غربی

ملاحظاتی در باب تکنیک

تکنولوژی و تغییر

تکنوپولی| تسلیم فرهنگ به تکنولوژی

نگاه انسان مدرن به عالم

 

هنر و تکنولوژی | نسبت هنر و تکنولوژی از نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین

 

هنر و تکنولوژی | نسبت هنر و تکنولوژی از نظر مارتین هایدگر و والتر بنیامین: نزد مارتین هایدگر پرسش از ماهیت تکنولوژی در نسبتی بس نزدیک و تنگاتنگ با پرسش از ماهیت شعر و هنر واقع است. با وجود این، هایدگر بر آن است که ما هر چه پرسشگرانه تر در ذات تکنولوژی غور کنیم، جوهر شعر و هنر راز آمیز تر می گردد. حال چه نسبتی میان هنر و تکنولوژی برقرار است؟

 

 

مطالب مرتبط:

مولفه های اجتناب ناپذیر مدرنیته

خدا و انسان در هنر غربی و هنر اسلامی

مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک

علم و تکنولوژی و توسعه: تکنیک و تاریخ

مبانی هنر در شرق و غرب: سینما هنر تکنولوژیک قسمت دوم

مبانی هنر در غرب: تجربیات هنری پست مدرن

سینما هنر تکنولوژیک: جهان سینمایی

هنر تکنولوژیک: پایان هنر غرب

غرب شناسی: اومانیسم یا انسان محوری: وقتی در غرب «انسان» خدا می شود

غرب شناسی

اومانیسم یا انسان محوری

وقتی در غرب «انسان» خدا می شود

 

اومانیسم در لغت به معنای انسان محوری، انسان گرایی و انسان سالاری است. یعنی محور تمام امور انسان است، تمام پدیده ها، فعالیت ها و امور طبیعی و غیر طبیعی بر معیار و مبنای انسان حضور دارند و تعریف می شوند. این دیدگاه که در نیمه دوم قرن چهاردهم در اروپا پدید آمد به مقام انسان ارزش می دهد و او را مقیاس همه چیز قرار می دهد.

 

در این دیدگاه «علایق انسان»، «اهداف انسان»، «طبیعت انسان» و «پیشرفت و ترقی انسان» است که موضوعیت پیدا می کنند و مهم می شوند. چنانکه «مارتین هایدگر» نیز در توصیف عصر مدرن که عصر سلطه اومانیسم است می نویسد: « دورانی که ما آن را مدرن می خوانیم، با این حقیقت تعریف می شود که انسان، مرکز و ملاک تمامی موجودات است»

 

«اتکای غرب به «مذهب اومانیسم»، او را مستغنی از هر گونه اندیشه ی قدسی و معنوی ساخته و استعدادِ ظاهر ساختن عمومِ مظاهرِ استکبار را برای او فراهم آورده است»

 

با این توضیحات به خوبی می توان دریافت که در عصر جدید و در اندیشه های اومانیستی، «انسان»، «خدا»ست. به قول «مارتین فوئر باخ» فیلسوف آلمانی: «برای بشر، خدا همان بشر است»

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرفیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)