فمینیسم آموزه ای است که وجه اصلی تمامی تفاسیر و گونه های آن بر این باور استوار است که زنان به دلیل جنسیتشان، گرفتار تبعیض هستند و لذا لازم است برای تغییر این وضعیت اقدام شود. بدین ترتیب می توان، اصلی ترین سوالات فمینیسم را برای فلسفه سیاسی و علوم اجتماعی در این سه قالب شکل داد:
1) مردان چگونه مسلط شده اند؟
2) چرا این سلطه پذیرفته شده است؟
3) نتایج این سلطه چیست؟
.
مطالب مرتبط:
عوامل زمینه ساز تن دادن زنان به روسپی گری
جریان شناسی
جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران
جریان شبه مذهبی: سازمان مجاهدین خلق (منافقین)
(قسمت دوم)
از مهمترین دلایل شکست سازمان مجاهدین خلق (منافقین)، عدم پایگاه و مقبولیت مردمی، برملا شدن ماهیت ایدئولوژی مارکسیستی، فساد اخلاقی رهبران سازمان، اختلافات داخلی و تصفیه های خونین درون سازمانی و انشعاب های پیاپی و گوناگون، وابستگی به قدرتهای غربی، عدم همکاری نیروهای اسلامی با سازمان و ... بود. که از سال 1355 دیگر عملا سازمانی وجود نداشت. سازماندهی جدید سازمان مجاهدین خلق با آزادی اعضای زندانی آغاز شد. مسعود رجوی و همسرش اشرف و موسی خیابانی جزو آخرین گروه زندانیان سیاسی بودند که در آخر دی 1357 آزاد شدند.
شهادت هزاران تن از مردم و مسئولان ایران و برپایی حادثه عظیم انفجار حزب جمهوری اسلامی و شهادت 72 تن از یاران انقلاب و به ویژه آیت الله بهشتی، انفجار دفتر ریاست جمهوری، جاسوسی و حضور در ارتش عراق در جنگ تحمیلی، طراحی عملیات هایی چون فروغ جاویدان، چلچراغ برای براندازی نظام جمهوری اسلامی، گوشه ای از اقدامات خصمانه و خیانت بار آنها بوده است.
سیر مطالعاتی پیشنهادی:
مطالب پیشنهادی:
جیش العدل در ایران، داعش در عراق: مقایسه عقاید و اهداف
چرا بلوک کشورهای مخالف موجودیت رژیم صهیونیستی شکل نمی گیرد؟
آمریکا شناسی: احزاب سیاسی آمریکا: علل افول احزاب سیاسی آمریکا
عرفان های نوظهور و فرقه های کاذب: خداشناسی غلط و روابط نامشروع جنسی
نفوذ: جناح گرایی راهی برای نفوذ (قسمت اول)
نفوذ: جناح گرایی راهی برای نفوذ (قسمت دوم)
میرزا ملکم خان را بیشتر بشناسید: میرزا ملکم خان های زمان ما چه کسانی هستند؟
رسالت و نبوت در نظر آخوند زاده
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
جریان شناسی
جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران
جریان شبه مذهبی: سازمان مجاهدین خلق (منافقین)
(قسمت اول)
از میان گروه هایی که آمیزه ای از اسلام و عقاید مارکسیستی، جامعه شناختی و روشنفکرانه متاثر از سایر انقلاب ها را محور اصلی عقاید و ایدئولوژی خود ساخته بود، سازمان مجاهدین خلق (منافقین) بود. این سازمان در سال 1344 توسط محمد حنیف نژاد، سعید محسن، عبدالرضا نیک بین (عبدی) بنیانگذاری شد. اطلاعات پایه گذاران سازمان از مسایل اسلامی بسیار سطحی بود. ایدئولوژی، تشکیلات، جزوه های آموزشی و مشی مبارزه ای آنان رونوشتی از سازمان های چپ گرای حرفه ای به شمار می آمد.
کتاب ها، جزوه های آموزشی و مشی عملی اعضای سازمان آمیزه ای از نگرش ها، شیوه های مارکسیسم و مائوئیسم و ظواهری از مسایل اسلامی و با گرایش ناسیونالیستی بود.
سیر مطالعاتی پیشنهادی:
مطالب پیشنهادی:
فرقه های نوظهور: اهداف و روش های عرفان های نوظهور
نشانه های عرفان های نوظهور: انسان خدایی و عقل بسندگی
جیش العدل در ایران، داعش در عراق: مقایسه عقاید و اهداف
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
غرب شناسی
چرا سرمایه‌داران ممکن است دیگر پاداش سرمایه‌داری را نیابند ؟
جامعه‌شناس برجسته آمریکایی و منتقد نظام سرمایه‌داری، در آخرین پژوهش خود که حاصل عمر او به شمار می‌رود و برای نخستین بار توسط «عصر اندیشه» به فارسی ترجمه شده است. فروپاشی نظام سرمایه‌داری را تئوریزه و بدیل‌های آتی آن را معرفی می‌کند. به باور والرشتاین، نظام سرمایه‌داری طی 500 سال حضورش، برای تحقق بخشیدن به ویژگی ذاتی‌اش یعنی انباشت مداوم و بی‌پایان سرمایه، ناگزیر از دست زدن به اعمالی بوده که بحران ساختاری آن را رقم زده است، بحرانی که عاقبت‌الامر به سقوط این نظام حداکثر تا سال 2050 می‌انجامد و لاجرم پایان هژمونی آمریکا را سبب خواهد شد. با استدلال‌های والرشتاین چنین می‌نماید که مرگ سرمایه‌داری حتمی است و برای حفظ این نظام دیگر کار از کار گذشته است. با این وصف، آینده‌ای با نظامی جدید در راه است و بی‌شک از آن کسانی خواهد بود که از هم اکنون در تدارک آنند.
به طور خلاصه، نظام نوین جهانی که در آن زندگی می‌کنیم قابل تداوم نیست، زیرا از تعادل بسیار دور شده است و دیگر به سرمایه‌داران اجازه نمی‌دهد به انباشت بی‌پایان سرمایه بپردازند. طبقات محروم، دیگر اعتقاد ندارند که تاریخ با آنهاست یا نوادگان‌شان لزوماً جهان را به میراث خواهند برد. در نتیجه، ما در حال زندگی در بحرانی ساختاری هستیم که در آن مبارزه‌ای بر سر نظام بعدی در میان است. اگر چه پیامد، غیرقابل پیش‌بینی است، اما می‌توانیم مطمئن باشیم که یکی از طرف‌‌ها در دهه‌های آتی پیروز خواهد شد و نظام جهانیِ (یا مجموعه نظام‌های جهانیِ) نسبتاً با ثبات جدیدی، استقرار می‌یابد. تمام کاری که از ما ساخته است تلاش برای تجزیه و تحلیلِ انتخاب‌های تاریخی، دست زدن به انتخاب اخلاقی درباره پیامد مرجح و ارزیابی تاکتیک‌های سیاسی بهینه برای رسیدن به هدف است. تاریخ، بی‌طرف است. همه ممکن است در باره اینکه چگونه باید عمل کنیم به اشتباه داوری کنیم. از آنجا که پیامد، ذاتاً و نه به طور عارضی، غیرقابل پیش‌بینی است، در بهترین حالت شانس 50-50 برای رسیدن به آن نوع از نظام جهانی که ترجیح می‌دهیم داریم، اما همین 50-50 هم شانس زیادی است.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)
غرب شناسی
امریکا شناسی
واقعیت دموکراسی در امریکا
.
.
.
این روزها وقتی دولتمردان و نخبگان سیاسی غرب، به ویژه امریکایی ها، از ترویج دموکراسی صحبت می کنند، منظورشان جریان پولیارکی یا الیگارشی است، مفهومی که متفکران و نخبگان علمی و سیاسی غرب آن را قوت داده و در دایره سیاست گذاری متداول کردند. پولیارکی و الیگارشی به سیستم یا نظامی اطلاق می شود که در آن، گروه معدودی حکومت کرده و مشارکت و تصمیم گیری توده وار مردمی را عده کوچکی از رهبران- که در نتیجه رقابت حساب شده انتخاباتی و در چارچوب مشخص تعیین شده اند- مدیریت می کنند. بر اساس این نظریه دموکراسی، پلورالیسم یا کثرت گرایی و تنوع مشارکت در نظام سیاسی، در توجه و جواب گویی نخبگان منتخب سیاسی به خواسته های مردم نهفته است. دو بعد اصلی این مشارکت و کثرت گرایی، با این نظریه، در منازعه و بحث و فراگیری و اشتمال سیاسی پایه گذاری شده است و احزاب سیاسی مسلط، مدیریت آن را با زیرساخت رسانه های مسلط به عهده داشته و راهنمایی می کنند.
.
با این تعریف، دموکراسی و مردم سالاری در امریکا به محیط و دایره سیاسی محدود بوده و به دور اموری مانند روش انتخاباتی، نامزدی کاندیداها، همایش های حزبی، جمع آوری پول و حمایت مالی، صندوق آرا، کمیته ها، کمیسیون ها و تبلیغات انتخاباتی چرخ می زند.
.
در دموکراسی عمومی و کلاسیک غرب، اکثریت حاکمیت داشت و مصالح طبقات مختلف در نظر گرفته می شد، در حالی که در دموکراسی تغییر داد شده امروزی امریکا و اروپا، اکثریت جای خود را به اقلیت داده، اقلیتی که با استیلاگری ادعا دارد که توافق اکثریت و عموم مردم را به وسیله جریان تحصیل کرده است. این الگوی جریانی و نه متنی و حقیقی است که سیاست های خارجی غرب و امریکا، آن را برای کشورهای دیگر از جمله دنیای اسلام در نظر گرفته اند. اما گذشته، منافع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امریکا با حمایت از استبداد، دیکتاتوری و حکومت های فردی، حفظ می شد و ملت ساختن و دولت ساختن در چارچوب دولت های ملی و تجدد گرا مورد توجه بود. استراتژی کنونی اقتضا می کند که این اهداف در لوای جامعه مدنی مورد نظر صورت پذیرد.
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
