نفوذ: جناح گرایی راهی برای نفوذ (قسمت اول)

نفوذ

جناح گرایی راهی برای نفوذ

(قسمت اول)

 

پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 با تغییر سیاست های بین المللی و ایجاد تحرک های عمیق در بافت سیاسی و نظامی منطقه غرب آسیا به وقوع پیوست که مهمترین آنها کوتاه شدن دست استعمار از چپاول سرمایه های ایران، به خطر افتادن موجودیت رژیم صهیونیستی و اشغالگر قدس و بر هم زدن توان نظامی  منطقه غرب آسیا بود.

 

نفوذ به دلیل ایجاد تغییرهای ثابت و بادوام، از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. نمونه های نفوذ را می توان از صدر اسلام و در واقعه غفلت از تنگه احد و نفوذ دشمن از آن تنگه و همچنین در واقعه کربلا که دشمن با نفوذ و تطمیع باعث به وجود آمدن آن واقعه عظیم شد، شاهد بود.

 

دشمنان و نفوذ در ایران

 

«تاریخ نفوذ دولت های بیگانه در کشور از سال 1800 میلادی است که از طریق حکومت انگلیسی هندی اتفاق افتاد. وقتی جام ملکم انگلیسی به ایران آمد، ضعف دولت های آن موقع در مواجهه با نفوذ موجب انفعال کشور شده و نفوذ سیاسی و فرهنگی را در پی داشت.» (رهبری 92/04/30)

 

امریکا و غرب برای نفوذ در ایران هدف هایی شوم را دنبال می کنند که موقعیت جغرافیایی، انتقام گرفتن از انقلاب اسلامی و توقف نفوذ و گسترش ایران در بین امت ها از جمله این اهداف است. ایران الگوی ایمان و مقاومت را به جهانیان آموزش می دهد و غربی ها، از جمله امریکا، قصد دارند تا با نفوذ خود، کشور را از داخل تغییر دهند تا ایرانیان دست از شعار «مرگ بر امریکا» بر دارند.

 

غربی ها به دلیل وجود منافعشان در منطقه، در صدد نفوذ در کشورهای منطقه از جمله ایران هستند و یکی از این روش ها، نفوذ در احزاب و جناح های سیاسی ایران و تحمیل خواسته های خود به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران به وسیله احزاب است. مخالفان انقلاب اسلامی ابتدا سراغ براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران به روش های مختلف رفتند، اما چون به نتیجه مطلوب دست نیافتند، برای تغییر ماهیت سیاسی کشور سراغ روش دیگری  که همان نفوذ است رفتند.

 

نویسنده: روح الله توفیقی

 

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)