غرب شناسی: تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)
غرب شناسی
تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)
ترور به معنای آسیب رساندن به شهروندان بی دفاع برای اهداف سیاسی، اعتقادی و حتی اقتصادی، از گذشته در تاریخ بشر وجود داشته و با مفهوم جنگ که طی آن نیروهای مسلح با اهداف گوناگون به یکدیگر صدمه و آسیب می رساندند، متفاوت است. اما تروریسم به مفهوم امروزین آن پدیده ای است که عمدتا از ابتدای قرن حاضر و به ویژه بعد از تمام شدن جنگ جهانی دوم شکل گرفته و رونق پیدا کرده است. معمولا پی آمد تروریسم در مقایسه با عواقب جنگ ها بسیار محدودتر و خسارات آن هم کمتر است اما وجود عنصر شهروندان بی دفاع در مقوله تروریسم و انجام تبلیغات رسانه ای خاص بر روی آن باعث شده تا این پدیده مثل جنگ و در بعضی مواقع زشت تر و نفرت بارتر از جنگ به نظر برسد. در یک تقسیم بندی، تروریسم را می توان به چهار دسته تقسیم کرد:
- تروریسم دولتی
- تروریسم کور و سیاسی
- حرکت های آزادی خواه و استقلال طلبانه متهم به تروریسم
- تروریسم هدایت شده
تروریسم دولتی:
این گونه تروریسم رایج ترین، خشن ترین، پرتلفات ترین و در عین حال ناشناخته ترین نوع تروریسم است. در این نوع از تروریسم یک دولت مشخص و معمولا صاحب نفوذ برای رسیدن به اهداف سیاسی، نظامی و ... خود در سطحی وسیع مرتکب رفتارهای خشونت بار علیه شهروندان بی دفاع می شود و در پناه تبلیغات رسانه ای و نفوذ سیاسی، اعمال تروریستی خود را مخفی و یا به حق و قانونی جلوه می دهد.
رفتارهای رژیم اشغالگر قدس با شهروندان فلسطینی، از ابتدای تاسیس آن در سال 1948 تاکنون نمونه ای آشکار از تروریسم دولتی است. همچنین عملکرد امریکا در بیشتر کشورهای امریکای لاتین در طول دهه های 60، 70 و 80 میلادی و سرکوب قیام های آزادی خواهانه و استقلال طلبانه مردم کشورهای امریکای لاتین و همچنین حمایت از گروه های تروریستی این منطقه مثل کنتراها (در نیکاراگوئه) از جمله نمونه های تروریسم دولتی به شمار می آید. حمله به هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران در سال 1367 از طرف ناو امریکایی وینسنس، حمله به هواپیمای الجزایری حامل وزیر امور خارجه الجزایر از طرف رژیم بعث عراق در سال 1981 میلادی و کشتار مردم بی دفاع افغانستان و عراق در طول اشغال این کشور از طرف نظامیان امریکا، از جمله مصادق آشکار تروریسم دولتی هستند.
تروریسم کور و سیاسی
در این نوع از تروریسم گروهی با هدف کسب امتیازات سیاسی و یا اقتصادی و یا برای حمایت از یک فرهنگ یا اعتقاد خاص دست به خشونت زده و مردم بی گناه را هدف اقدامات نظامی خود قرار می دهند. این حرکات تروریستی ابعاد و مصادیق متنوعی دارد. از ترورهای گروه های مافیایی برای کسب منافع اقتصادی گرفته تا خشونت های احزاب و جریانات سیاسی در جهت سرکوب جناح و یا جریان های رقیب و یا کسب قدرت.
اقدامات تروریستی گروه هایی مثل فرقان، کومله، دموکرات، پیکار، چریک های فدایی خلق (شاخه اقلیت) و به ویژه سازمان مجاهدین خلق در طول سال های بعد از انقلاب اسلامی (از 1358 تا 1378) که منجر به شهادت بیش از 25 هزار نفر از مردم بی گناه و غیر مسلح کشورمان شده، نمونه ای از تروریسم کور به شمار می آید که البته در طول این مدت از حمایت مستقیم و غیر مستقیم قدرت های غربی و استکباری بهره برده اند. بعضی گروه های تروریستی فعال در نقاط مختلف جهان که با اهداف متفاوت به فعالیت های خشونت آمیز مشغولند هم از این دسته هستند؛ گروه هایی مثل جدایی طلبان باسک (اسپانیا)، ستاره سرخ (ژاپن)، راه درخشان (پرو).
منبع: روایت تفکر، فرهنگ و تمدن از آغاز تا کنون. جلد پنجم: در جهت عکس حرکت کن: از اعتراض های مدرن تا کنون. دفتر نشر معارف، چاپ دوم، 1391، ص 69
کلمات کلیدی: اسرافیل، تروریسم، تروریسم سیاسی، جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم، تروریسم رسانه و تبلیغات رسانه ای، تروریسم دولتی، حرکت های آزادی خواه و استقلال طلبانه متهم به تروریسم، تروریسم هدایت شده، رژیم اشغالگر قدس، فلسطین، امریکا، امریکای لاتین، قیام های آزادی خواهانه و استقلال طلبانه، گروه های تروریستی، حمله به هواپیمای ایرباس جمهوری اسلامی ایران، ناو امریکایی وینسنس، الجزایر، رژیم بعث عراق، افغانستان، حمله امریکا به افغانستان و عراق، گروه های مافیایی، احزاب سیاسی، گروه تروریستی فرقان، گروه تروریستی کومله، گروه تروریستی دموکرات، گروه تروریستی پیکار، گروه تروریستی چریک های فدایی خلق، سازمان مجاهدین خلق، انقلاب اسلامی ایران، غرب، غرب شناسی، استعمار و استکبار، اسپانیا، ژاپن، پرو، امریکا شناسی، تروریسم جهانی، قربانیان ترور، انواع ترور، تروریسم چیست؟، تعریف تروریسم، تروریست، israfil، terrorism، the West، terrorist، Palestine، America and terrorism، Victims of terrorism، terrorist groups
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)
- ۹۶/۱۱/۱۵