طبیعت در باب آنها اهمال کرده و از یاد برده است که از آن هدیه ی نیک غریزه های پسندیده، درست و پاک به آنان ذره ای را اعطا کند...
بین خودمان بماند، اینان حتی مرد هم نیستند... اگر اسلام مسیحیت را تحقیر می کند، هزاران بار حق دارد، زیرا شرط تحقق دین اسلام وجود مردان است.
نقد نیچه به دین مسیحیت و دین بودایی: مفهوم خدا در مسیحیت، یعنی همان خدای بیماران، خدای تارتننده، خدای شبح گونه، از فاسدترین مفاهیم خداست که در زمین به آن رسیده اند. شاید این خدا شاخصی برای نمایش پایین ترین حالت در سیر نزولی گونه ی خدایی باشد. خدا بدل به مفهوم متضاد با زندگی شده است، به جای آنکه توجیهی و تاییدی بر آن باشد! با این خدا به زندگی، طبیعت و خواست زندگی خصومت ورزیده اند! خدا راهی برای نفی «عالم وجود» و نیرنگی برای «عالم آخرت» شده است.! با این خدا، نیستی، جنبه ای خدایی یافته است و خواستِ نیستی، تقدس!...
مطالب مرتبط:
نیچه: نقد دین مسیحیت و کلیسا: مسیحیت از دیدگاه من نهایی ترین تباهی تصویر پذیر و حتی در پیِ دستیابی به واپسین شکل تباهی ممکن بوده است. کلیسای مسیحی هیچ امری را از تباهی خویش در امان نداشته و از هر ارزشی ضد ارزش، از هر حقیقتی فریب، از هر صداقتی پستی روح را پدید آورده است.
مطالب مرتبط:
نقد مسیحیت و یهودیت در اندیشه های نیچه
دین بودایی و نقد نیچه دین مسیحیت
مسیحیت و نقش یهودیان در تحریف انجیل
حضرت عیسی (ع) وانجیل های چهارگانه
دجال| نقد مسیحیت و یهودیت در اندیشه های نیچه: مفهوم خدا را تحریف کردند و با این کار مفهوم اخلاق نیز تحریف شد، با این حال روحانیون یهودی این کار را کافی ندانستند. کل تاریخ اسرائیل به هیچ دردی نمی خورد و باید آن را دور ریخت. همین روحانیان، آن تحریف شگفت انگیز را انجام دادند و سند آن بخش هایی وسیع از کتاب عهدین است، یعنی پیشینه قوم خود را با تمسخری بی همانند خلاف همه روایت ها و واقعیت های تاریخی، به قالب دینی درآوردند.
مطالب مرتبط:
دین بودایی و نقد نیچه به دین مسیحیت
نقد یهودیت و مسیحیت در اندیشه های نیچه1
بودیسم، هندوئیسم، یهودیت و مسیحیت
دین بودایی و نقد نیچه به دین مسیحیت: با محکوم ساختن دین مسیحیت نمی خواهم ظلمی به دین خویشاوند آن، یعنی دین بودایی روا دارم که حتی از دیدگاه پیروان پرشمارتر است. هر دوی این ادیان پوچ انگارانه به هم تعلق دارند و ادیان تباهی اند و هر دو به شیوه ای جالب توجه با هم تفاوت دارند. منتقدان مسیحیت حال می توانند این دو دین را با هم مقایسه کنند و این مهم مرهون زحمت عالمان هندی است. دین بودایی صدها برابر واقع گرایانه تر از دین مسیحیت است و در آن میراث طرح عینی و بی طرفانه ی مسایل جسم را می توان دید که حاصل صدها سال جنبش پایدار فلسفی است. مفهوم «خدا» را، اگر هم مطرح شود، نادیده می انگارند.
مطالب مرتبط:
بودیسم، هندوئیسم، یهودیت و مسیحیت
حضرت عیسی (ع) و مسیحیت نیهیلیست غرب
دجال و نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه
پیدایش دین مسیحیت، حضرت عیسی (ع) و انجیل
نیچه در مقام تفکر مابعدالطبیه| فلسفه نیچه و مسیحیت
نقد یهودیت و مسیحیت در اندیشه های نیچه
نیچه در مقام متفکر مابعدالطبیعه| درباره اراده معطوف به قدرت| فلسفه نیچه و مسیحیت: نام اراده معطوف به قدرت باید عنوان اثر فلسفی تفکری باشد که می گوید: هر موجودی در اصل اراده معطوف به قدرت است. وظیفه این درس گفتار فلسفی روشن ساختن موضع بنیادی ای است که در آن نیچه پرسش هدایت گر تفکر غرب را آشکار کرده و به آن پاسخ می دهد. این روشن گری لازم است تا مقدمات رویارویی با نیچه (فلسفه نیچه) فراهم آید. اگر در تفکر نیچه (فلسفه نیچه) سنت پیشین تفکر غربی از جنبه ای تعیین کننده فراگرد آمده و کامل شده باشد، در آن صورت رویارویی با نیچه رویارویی با تفکر پیشین غربی است.
نیچه
دجال: نقد یهودیت و مسیحیت در اندیشه های فردریش نیچه
مسیحیت را تنها می توان بر اساس زمینی درک کرد که بر آن روییده است، این دین جنبشی خلاف غریزه های یهودی نیست، بلکه حتی پیامد و حاصل منطق هراس انگیز یهودیت است.
یهودیان جالب توجه ترین قوم در تاریخ جهان هستند، زیرا مسأله بودن یا نبودن را با آگاهی کامل به بودنِ به هر بهایی ترجیح داده اند و این بها همان تحریف تندرویانه ی طبیعت، همه امور طبیعی و واقعیت های جهان درونی و بیرونی است. آنان خود را خلاف تمام شرایطی جلوه دادند که تا آن زمان ملتی می توانست با آنها زندگی کند و مفهومی متضاد با شرایط طبیعی از خود پدید آوردند و به این سان به ترتیب، دین، آیین، اخلاق، تاریخ و روان شناسی را به گونه ای جبران ناپذیر در تضاد با ارزش های طبیعی آنها تحریف کردند.
یهودیان ننگین ترین قوم تاریخی جهان اند و تاثیرات بعدی آنان وجود بشری را چنان تحریف کرده است که امروزه هنوز هم هر مسیحی، احساس یهود ستیزی می کند.
یهودیان ادامه همه ی تباهی ها هستند، یعنی تا سر حد توهم، ناگزیر این تباهی ها را توصیف کرده اند، آنان با بالاترین نبوغ هنرپیشگی خود دریافته اند، چگونه سرآمد همه جنبش های منحط (چون مسیحیت پولس) گردند.
نقد مسیحیت
نیچه
دجّال: نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه 5
به گذشته باز می گردم و داستان حقیقی مسیحیت را باز می گویم. خودِ واژه مسیحیت حاصل سوء تفاهم است، در اصل تنها یک مسیحی وجود داشت و آن یکی هم بر صلیب مُرد. «انجیل» بر صلیب مُرد. آنچه را که از آن زمان «انجیل» یا همان «بشارت» می نامند، خلاف زندگی آن مصلوب و تنها پیامی ناگوار و خبری فلاکت بار است.
مسیحی بودن، مسیحیت را حقیقت پنداشتن و به جنبه های پدیداریِ آگاهانه تقلیل دادن یعنی همان نفی مسیحیت. در واقع اصلا هرگز مسیحیانی وجود نداشته اند. مسیح و هرآنچه از دو هزار سال پیش تاکنون مسیحی نامیده می شود، تنها سوء تفاهمی روان شناختی در باب خویشتن است. اگر دقیق بنگریم، بر وجود او به رغم ایمان صرفا غرایز حاکم بوده است، و آن هم عجب غرایزی!
نیچه
دجّال: نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه 4
اگر دقیق بنگریم، چاره ی دیگری ندارد. اگر بخواهد خود «خدای برگزیده» یا «معبد خدا» یا «داور فرشتگان» باشد، در اساس انتخاب دیگر او، برای مثال صداقت عقل، مردانگی، غرور، زیبایی و آزادی دل و به سادگی همه ی «عالم» خواهد بود.- بدی فی نفسه... اخلاق یا به عبارت دیگر هر واژه ای در دهان «نخستین مسیحی» دروغ است و هر رفتاری که می کند، تحریف غریزه است- همه ارزش های او، همه هدف هایش زیان آور است، اما به هر کس و هر امری که نفرت ورزد، آن امر ارزشمند می شود... مسیحی، مسیحی روحانی با آن ویژگی خاص خود، معیاری برای ارزش هاست...
نیچه
دجّال: نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه 3
خوب است هر بار که عهد جدید (انجیل) را می خوانیم، دستکشی بر دست کنیم. آخر نزدیکی با این همه ناپاکی ما را به چنین کاری وا می دارد. ما «نخستین مسیحیان» دیگر با کسانی چون یهودیان لهستانی آمد و شد نخواهیم کرد، البته نه به این دلیل که تنها برای مقابله با آنان به ایرادی نیاز است... و هر دو بوی خوشی نمی دهند.
بیهوده در عهد جدید (انجیل) به جستجوی حتی یک مورد جالب توجه گشته ام، زیرا هیچ امری در آن آزادانه، مهربانانه، با گشاده رویی و صادقانه نیست. بشریت در اینجا حتی نخستین گام را برنداشته است و از غرایز پاک هم نشانی نیست... تنها می توان غرایزی بد را در عهد جدید (انجیل) یافت و حتی جسارت کافی برای دستیابی به این غرایز بد نیز وجود ندارد.
