نیچه
دجّال: نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه 2
تاریخ مسیحیت (و در واقع از همان زمان مرگ بر صلیب) تاریخ سوءتفاهمی گام به گام خشن تر شده در باب نمادگرایی آغازین است. با هر بار گسترش مسیحیت در میان توده های پرشمارتر و ناپخته تر که پیوسته فاقد شرایط درک آن بوده اند، لزوم تبدیل مسیحیت به امری مبتذل تر و وحشیانه تر فزونی یافت و این چنین مسیحیت همه ی آموزه ها، رسوم و آیین های زیرزمینی امپراتوری روم و یاوه سرایی های خردهای بیمار را فرو بلعید.
نیچه
دجّال: نقد مسیحیت در اندیشه های نیچه 1
مسیحیت ثمره فرهنگ باستان را از ما ستاند و بعدها نیز بار دیگر با ثمره فرهنگ اسلامی چنین کرد. آن عالم فرهنگ شگفت انگیزتر اعراب اسپانیا را که با ما در اصل خویشاوند بود و حتی از روم و یونان باستان نیز مفهوم و سلیقه ای برتر داشت، لگدمال کردند (نمی خواهم بگویم که با چه پاهایی)، چرا؟
چون این فرهنگ ناب بود، چون پیدایش آنان مرهون غریزه های مردانه بود، چون زندگی را با همان ارزشمندی های نادر و بس پخته زندگی اعراب اسپانیا تایید می کرد!... جنگجویان صلیبی بعدها به ستیز با امری پرداختند که بهتر بود به پایش روی در خاک می کشیدند، یعنی همان فرهنگی که در برابر آن ، فرهنگ قرن نوزدهم ما بس فقیرانه و بس «عقب مانده» بود.
