فیلسوفان مسلمان به «حقوق» و تعریف بنیاد «حق بشر» در علوم اجتماعی چه نگاهی دارند؟
حقوق ذاتی و فطری بشر را نمی توانید به لحاظ فلسفی به درستی تصویر کنید مگر آنکه آن را «الاهی» تفسیر کنید. «حقوق ذاتی لائیک» برای بشر، اثبات شدنی نیست، نمی توانند برهان بیاورند و عاقبت جایی متوقف یا مردد می شوند، چنانچه شده اند.
انسانِ اومانیست ها: مردِ سفیدِ سرمایه دار اروپایی
ثروت بیشتر، قدرت متراکم تر، عدالت کمتر، اخلاق رقیق تر
انسان شناسی «واقع بینانه»، نه خوش بینانه و نه بدبینانه
نسبت «اومانیسم» و «حقوق فطری» با نژاد پرستی و غارت جهان
مطالب مرتبط:
نژادگرایی در اندیشه بزرگان غرب
حق قدرت یا قدرت حق: مسئله این است
ربط غایی انسان و خدا: تنها توجیه حقوق فطری بشر
تعلیق حکمت نظری منشأ تخریب حکمت عملی
تبیین حقوق بدون تبیین آدم و عالم محال است
تعریف قدرت و مشروعیت مسبوق به تعریف حق
اقتصاد آزاد و آزادی رقابت | برابری حقوق و عدالت | دولت لیبرال و حقوق ذاتی بشر: در مقاله پیش رو عناوین زیر مورد بررسی قرار می گیرند:
از آزادی تا هرج و مرج ارزشی
گدایان بدون ژاندارم
آزادی محض همان نابرابری است
رقابت غیر متعهد یا آزادی انحصار؟!
مسیحیت، حلقه انتقال از حقوق اسلامی به حقوق سکولار: آری، حقوق ذاتی بشر، این شعار درستی بود که اندیشمندان مسیحی از متفکران مسلمان آموخته بودند، اما نتوانستند به سبک مسیحی، آن را تئوریزه کنند و در عمل نیز هرگز رعایت نکردند و در نتیجه، حقوق طبیعی از قرن 18 و 19 با هدف کلیسا ستیزی و انتقال قدرت و مشروعیت از کلیسا به شاه و سپس، از شاه به سرمایه دار، تعقیب شد.
علوم اجتماعی و رودربایستی با عقلانیت
حقوق ذاتی و حقوق بشر
حق ذاتی قابل واگذاری نیست
حقوق ذاتی، قابل سلب از سوی بشر نیست. چرا؟ زیرا قابل جعل از سوی بشر نیست؛ نه فرد، نه حزب، نه طبقه و صنف، نه اقلیت و نه اکثریت، نمی توانند حقوق ذاتی به ما بدهند و یا از ما بگیرند. حقوقی هست که هیچ کس نمی تواند از من و شما سلب کند. بگذار یک قدم جلوتر برویم، خود من و شما هم نمی توانیم از آن دسته حقوق خود، صرف نظر کنیم. به عنوان نمونه، «حق حیات» خود را نمی توانیم به کسی واگذار و یا از آن صرف نظر کنیم، یعنی حق خودکشی هم نداریم.
فلسفه مادی، نامادریِ حقوق بشر
با این طرز نگاه و تنها با تفکر توحیدی و از راه انبیاء است که به حق و کرامت و حقوق بشر می توان رسید، «حریم» تعریف نموده و آن را تقدیس کرد. فقر تئوریک برای اثبات قداست و ثبات حقوق بشر، یک تضاد پنهان، اما وحشتناک را در «فرهنگ حقوقی غرب» دامن زده و این دو گانگی زبان تا کنون ادامه دارد.
