انسانِ اومانیست ها: مردِ سفیدِ سرمایه دار اروپایی
ثروت بیشتر، قدرت متراکم تر، عدالت کمتر، اخلاق رقیق تر
انسان شناسی «واقع بینانه»، نه خوش بینانه و نه بدبینانه
نسبت «اومانیسم» و «حقوق فطری» با نژاد پرستی و غارت جهان
مطالب مرتبط:
نژادگرایی در اندیشه بزرگان غرب
حق قدرت یا قدرت حق: مسئله این است
ربط غایی انسان و خدا: تنها توجیه حقوق فطری بشر
تعلیق حکمت نظری منشأ تخریب حکمت عملی
تبیین حقوق بدون تبیین آدم و عالم محال است
تعریف قدرت و مشروعیت مسبوق به تعریف حق
غرب شناسی
سبک زندگی غربی
تجمل گرایی و جامعه اسلامی
آنچه که امروزه ما به عنوان فرهنگ و تمدن غرب می شناسیم و شاهد سیطره آن در سطح جهان هستیم، ریشه در تفکری دارد که از پانصد سال گذشته تا کنون به طول انجامیده است. تفکری که آغاز آن به عصر رنسانس (نوزایی فکری و فرهنگی) و جنبش رفرماسیون (اصلاح گرایی) در اوایل قرن پانزدهم میلادی باز می گردد. در واقع در این دوران بود که اروپاییان دست به تغییراتی اساسی در سیاست، ادبیات، فرهنگ و سبک زندگی خود زدند. این سبک از زندگی که فرهنگ و تمدن غرب با گسترش در سطح جهان، آن را به دنیا معرفی و تحمیل کرد و به عنوان یک گفتمان مسلط در طول این پانصد سال سعی در به حاشیه راندن سایر فرهنگ ها و سبک های زندگی، به خصوص سبک زندگی سنتی و متاثر از از آداب و رسوم کهن داشته است، سبک زندگی غربی نام دارد.
شاخصه های سبک زندگی غربی:
سبک زندگی غربی مولفه ها و شاخص های گوناگونی دارد که در ادامه به معرفی مهمترین آنها پرداخته می شود:
فرد گرایی و آزادی های فردی، انسان محوری به این معنی که منشاء تمام ارزش ها بشر است نه خدا، عقلانیت ابزاری، مادی گرایی، تاکید بسیار زیاد بر تکنولوژی و علم و قرار دادن آن در راس همه امور زندگی، اوقات فراغت و تفریح، سرمایه داری، صنعت گرایی، تمرکز بسیار زیاد بر افزایش قدرت نظامی از هر طریقی، لذت در تمام ابعاد آن مانند لذت جنسی و ...، تجمل گرایی، مصرف گرایی، رفاه روزافزون، تنوع طلبی شدید و ... .
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
غرب شناسی
امریکا شناسی
واقعیت دموکراسی در امریکا
.
.
.
این روزها وقتی دولتمردان و نخبگان سیاسی غرب، به ویژه امریکایی ها، از ترویج دموکراسی صحبت می کنند، منظورشان جریان پولیارکی یا الیگارشی است، مفهومی که متفکران و نخبگان علمی و سیاسی غرب آن را قوت داده و در دایره سیاست گذاری متداول کردند. پولیارکی و الیگارشی به سیستم یا نظامی اطلاق می شود که در آن، گروه معدودی حکومت کرده و مشارکت و تصمیم گیری توده وار مردمی را عده کوچکی از رهبران- که در نتیجه رقابت حساب شده انتخاباتی و در چارچوب مشخص تعیین شده اند- مدیریت می کنند. بر اساس این نظریه دموکراسی، پلورالیسم یا کثرت گرایی و تنوع مشارکت در نظام سیاسی، در توجه و جواب گویی نخبگان منتخب سیاسی به خواسته های مردم نهفته است. دو بعد اصلی این مشارکت و کثرت گرایی، با این نظریه، در منازعه و بحث و فراگیری و اشتمال سیاسی پایه گذاری شده است و احزاب سیاسی مسلط، مدیریت آن را با زیرساخت رسانه های مسلط به عهده داشته و راهنمایی می کنند.
.
با این تعریف، دموکراسی و مردم سالاری در امریکا به محیط و دایره سیاسی محدود بوده و به دور اموری مانند روش انتخاباتی، نامزدی کاندیداها، همایش های حزبی، جمع آوری پول و حمایت مالی، صندوق آرا، کمیته ها، کمیسیون ها و تبلیغات انتخاباتی چرخ می زند.
.
در دموکراسی عمومی و کلاسیک غرب، اکثریت حاکمیت داشت و مصالح طبقات مختلف در نظر گرفته می شد، در حالی که در دموکراسی تغییر داد شده امروزی امریکا و اروپا، اکثریت جای خود را به اقلیت داده، اقلیتی که با استیلاگری ادعا دارد که توافق اکثریت و عموم مردم را به وسیله جریان تحصیل کرده است. این الگوی جریانی و نه متنی و حقیقی است که سیاست های خارجی غرب و امریکا، آن را برای کشورهای دیگر از جمله دنیای اسلام در نظر گرفته اند. اما گذشته، منافع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امریکا با حمایت از استبداد، دیکتاتوری و حکومت های فردی، حفظ می شد و ملت ساختن و دولت ساختن در چارچوب دولت های ملی و تجدد گرا مورد توجه بود. استراتژی کنونی اقتضا می کند که این اهداف در لوای جامعه مدنی مورد نظر صورت پذیرد.
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
