امریکا شناسی

سه شنبه, ۱۸ دی ۱۳۹۷، ۰۲:۰۹ ب.ظ

امریکا شناسی | آزادی و کنترل بیان در امریکا | کنترل و سانسور رسانه ها در امریکا: کنترل و سانسور در مطبوعات و رسانه های امریکا بیش از همه با روش های کنترل ادراکی داخلی (داخل خود بنگاه ها و سازمان های ارتباطات جمعی و اجتماعی امریکا) و کنترل ادراکی خارجی (در مورد بنگاه ها و سازمان های خارج از مطبوعات و رسانه های امریکا یا خارج از کشور امریکا) که قبلا تنظیم و برنامه ریزی شده است، صورت می گیرد. در حقیقت این گونه کنترل و سانسور در امریکا، یکی از ویژگی های اساسی مطبوعات و رسانه های اروپایی و امریکایی در چارچوب نظام های سرمایه داری و لیبرالیسم است.

این کنترل و سانسور در امریکا، بیشتر به دست افراد، گروه ها، سازمان های غیر دولتی و نخبگان سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جامعه صورت می گیرد و دخالت مستقیم دولت امریکا را همراه ندارد. وجه غالب این کنترل ادراکی در امریکا، از دید افکار عمومی که به نظام های امریکایی آشنایی کافی ندارند، نامعلوم و مجهول باقی مانده و بنابراین نامرئی به نظر می رسد. در جوامع امروزی این نوع کنترل و سانسور به صورت یکی از خطرناک ترین و اختناق آور ترین پدیده ها در عصر مدرنیته یا نوگرایی در نیم قرن اخیر تبدیل شده است.

ماده اول متمم قانون اساسی امریکا هر گونه قانون گذاری و دخالت مستقیم دولت در آزادی مطبوعات و آزادی بیان را ممنوع کرده است، با این حال، نظام اطلاع رسانی ایالات متحده امریکا، به لحاظ کنترل و سانسور مطبوعات و رسانه ها به دست افراد، گروه ها، و سازمان های غیر دولتی و رسانه ای امریکا به ویژه رسانه های مسلط و اصلی آن کشور، به یکی از پرتنگناترین، باریک ترین، بسته ترین و انحصاری ترین نظام های اطلاع رسانی جهان تبدیل شده است. نظامی که حتی در مقایسه با معیارهای عمومی در غرب، انتقاد شدید انگلیسی ها، فرانسوی ها، ژاپنی ها، ایتالیایی ها و به طور کلی همفکران دنیای سرمایه داری را برانگیخته است.

بدین ترتیب سانسور چی اصلی امریکا، ناشران، نویسندگان، گردانندگان، تولید کنندگان، خبرنگاران و گزارش دهندگان مطبوعات، رسانه ها و صنایع فرهنگی امریکا هستند که توافق ادراکی آنها با دولتمردان، زمامداران و به طور کلی طبقه حاکم امریکا درباره مسائل و ارزش های سیاسی و اقتصادی نظام امریکا، یک محیط بسته و محدود فکری و غیر نقادانه به وجود آورده است. البته در امریکا مطبوعات و رسانه هایی وجود دارد که سیاست های نظام امریکا را به چالش بطلبد؛ اما تولید و توزیع این رسانه ها بسیار محدود بوده، در حاشیه قرار دارد و هیچ گاه مزایای اقتصادی و سیاسی رسانه های اصلی را ندارد که بازرگانی است و در اختیار شرکت ها و کمپانی های بزرگ قرار دارد.

در امریکا با خارج شدن کنترل و سانسور مطبوعات و رسانه ها از حیطه قدرت دولت، پس از مدتی این کنترل و سانسور به دست شرکت ها و سرمایه داران افتاد. امروز بنگاه های رسانه ای و ایستگاه های رادیو- تلویزیونی معروف به سخن پراکنی که ادعای غیر انتفاعی بودن داشته و خود را خارج از فعالیت های بازرگانی می دانند، سالیانه یکی دو بار از شنوندگان و بینندگان خود تقاضای اعانه و کمک های مالی می کنند. ویژگی های برنامه های آموزشی و فرهنگی رادیو- تلویزیون امریکا از جنبه ادراکی، سیاسی و اقتصادی را می توان این گونه خلاصه و جمع بندی کرد:

1 ::: در امریکا برنامه هایی که ابعاد سوداگری، سودجویی، مصرف بازرگانی و تشویق مردم به خرید بیشتر از احتیاج خود را نداشته باشد، بیشتر به طور اتوماتیک از رسانه ها حذف و سانسور می شود، زیرا حامی و پشتیبان آگهی دهنده ندارد.

2 ::: برنامه های رادیو- تلویزیونی امریکا، مثل برنامه های مطبوعاتی، اگر حمایت مالی بنگاه های تجاری و بازرگانی را نداشته باشد، به رسانه ها راه نمی یابد و به مردم عرضه نمی شود.

3 ::: در امریکا برنامه های خبری و اطلاع رسانی و گزارش های مستند تاریخی، همه با پیام های شرکت های بازرگانی و حمایت مستقیم مالی آنها اداره می شود و بودجه آن بیشتر به وسیله آگهی ها تامین می شود.

4 ::: اخبار و گزارش های رسانه ها و مقاله های مطبوعات امریکا باید با ارزش ها و سیاست های عمومی داخلی و خارجی امریکا و با نظام سیاسی، اقتصادی و دو حزبی ایالات متحده امریکا مطابقت کند و گرنه قبل از انتشار، از سوی ناشران، سردبیران و گردانندگان رسانه ها سانسور شده و حذف می شود.

برنامه ها، اخبار و گزارش های استنادی نباید علیه امنیت ملی امریکا، منافع ملی امریکا و در زمینه توسعه افکار و عقاید دشمنان امریکا باشد. دشمنان امریکا در نیم قرن اخیر بسته به زمان و مکان متفاوت بوده اند. کمونیست ها، سوسیالیست ها، اصول گرایان و امریکایی های مسلمان و اسلام گرا و به طور کلی کسانی که رویاروی سیاست های سلطه گرایانه امریکا مقاومت نشان می دهند.

5 ::: کنترل و سانسور مطبوعات و رسانه های امریکا به دست گروه های فشار، دلالان سیاسی، اقتصادی، لابیست ها و احزاب و اقلیت های ویژه مانند صهیونیست ها، یهودیان، مهاجران و فراری های کوبا و ...

نظام های دنیا هر قدر مدرن تر می شوند، نیازشان به کنترل اطلاعات، سانسور و پروپاگاندا افزون تر می شود. هر کس مدرن تر و متجدد تر است، قابلیت دریافت و پذیرش او برای تبلیغات و پروپاگاندای امروزی بیشتر است. فرد مدرن امروزی، با ابزارهای اطلاعاتی جدید، تحصیل فنون و مهارت های مورد علاقه پروپاگاندیست ها، در حقیقت خود را در خط نشانه تبلیغات مدرن قرار داده است. دقیقا این همان خطی است که افغانستان سنتی را از امریکای مدرن جدا می سازد.