جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران| آسیب شناسی جریان اصولگرا

 

جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران| آسیب شناسی جریان اصولگرا: در این مقاله آسیب های جریان اصولگرایی با عناوین زیر بررسی می شود:

 

1 :: عدم نهادینه شدن اصول و مبانی تفکر اصولگرایی:

 

مهمترین دلیل وجود برخی از اختلافات در میان اصولگرایان را باید عدم نهادینه شدن اصول و مبانی تفکر اصولگرایی در طیف ها و گروه های مختلف این جریان دانست که ریشه های آن بعضا به قبل از انتخابات تیرماه 84 باز می گردد.

 

2 :: نبود سازماندهی و مرجع هماهنگی در میان طیف های جریان اصولگرا:

 

در میان اصولگرایان تا کنون ریش سفیدی حاکم بوده است، اما شرایط جدید اقتضا می کند که ساز وکار مناسب تدبیر شود. خلاء فقدان سازماندهی به ویژه پس از فروپاشی شورای هماهنگی 6+5 بیشتر نمایان شده است.

 

3 :: اختلاف نظر عناصر شاخص جریان اصولگرا:

 

اختلاف نظر عناصر شاخص جریان اصولگرا از دیگر آسیب های این جریان است. در بین طیف های مختلف اصولگرا غیر از نقطه اشتراک ضدیت با جریان دوم خرداد، در روش و بعضا در بینش اختلاف نظرهایی وجود دارد. این اختلاف دیدگاه که از همان ابتدای شورای هماهنگی بروز کرد، در فرایند سه ساله و اندی حاکمیت جریان اصولگرایی با محوریت دولت نهم ادامه یافته است و مع الاسف  در برخی جاها تفاوت نظرها تا مرز تضاد نیز پیش رفته است.

 

4 :: نبود احزاب محکم و انشعاب های سریع اصولگرایان:

 

در میان طیف های مختلف جریان اصولگرایی، احزاب محکم و ریشه دار از نظر سازمانی اندک هستند. این معضل مشکلات بسیاری را سبب شده است. انشعاب های سریع از جمله این آسیب هاست. جریان دوم خرداد نیز با بهره برداری از این ضعف مزمن در میان جریان های اصولگرا در چارچوب راهبرد، تلاش برای تجزیه فکری و سازمانی اصولگرایان، تز گروه سازی در میان اصولگرایان را در دستور کار قرار داده است. کشمکش های ناشی از رقابت های منفی در میان اصولگرایان و سرمایه گذاری جریان دوم خرداد برای گروه سازی در میان آنها باعث شده است که مسأله تنوع طلبی و انشعاب های بی برنامه و خارج از قواعد در جریان اصولگرا به یک چالش جدی برای انسجام درونی، وحدت در تصمیم گیری و وحدت مواضع مبدل گردد.

 

5 :: نبود روحیه کار جمعی و فرمانبری در میان اصولگرایان:

 

لیدرهای جریان اصولگرا هر کدام خود مدعی فرماندهی و مدیریت عالی هستند، به طوری که آمادگی لازم در میان آنها برای قرار گرفتن تحت یک نظام واحد و حاکمیت یک دست تحت رهبری و مدیریت واحد وجود ندارد. این معضل خود ناشی از آن می باشد که تعریف مشخصی از چگونگی تعامل وجود ندارد. این آسیب حتی پس از حاکمیت فعلی اصولگرایان در میان قوای سه گانه متاسفانه نه تنها کم رنگ نشده بلکه تشدید نیز گردیده است. به بیانی دیگر تعریفی از سقف اختیارات خود ندارند.

 

6 :: باور کاذب در میان برخی اصولگرایان:

 

باور کاذب در میان بعضی از طیف های اصولگرا، باعث واگرایی نسبت به دیگر طیف ها شده است.

 

7 :: عدم باور به کارآمدی در برخی طیف های اصولگرا:

 

تردید نسبت به کارامدی دولت در میان طیف های اصولگرا منجر به تشدید صف بندی ها شده است. در راهبرد جریان مقابل، تلاش این است که در درون جریان اصولگرایی اپوزیسیون سازی شود. این امر به رغم دستاوردهای دولت نهم در عرصه سیاست خارجی و جبران عقب ماندگی های گذشته، پرکاری و سخت کوشی، ساده زیستی، تاکید بر اصول و مبانی انقلاب و نظام اسلامی، تکمیل روند سوخت هسته ای و دیگر دستاوردهای دولت نهم صورت می گیرد.

 

8 :: غلبه نگاه شخصی بر دیدگاه و مصالح جریانی در میان بعضی از افراد جریان اصولگرا:

 

این افراد هر یک روش و منش سیاسی و مدیریتی خاص خود را دارند و نوعی تصلب نظر در میان آنها نسبت به دیگری دنبال می شود که از ویژگی انعطاف سازمانی و فردی عاری هستند. این مسئله خود موجب ظهور نوعی سطحی نگری می گردد و فرایند برنامه ریزی، سیاستگذاری، تصمیم گیری و مدیریت در این جریان را مشکل می کند.

 

9 :: پراکندگی و عدم هماهنگی رسانه ای میان اصولگرایان:

 

جریان رسانه ای مربوط به جریان اصولگرایی متاثر از اختلاف افراد، دچار نوعی پراکندگی و تشتت آرا شده و هماهنگی و همگرایی میان آنها وجود ندارد و تعامل کاری، تحلیلی با همدیگر ندارد و در ارائه اخبار، گزارش ها، تحلیل ها و تیتر زنی هیچ گونه رویه و همسویی میان آنها وجود ندارد. اغلب مشاهده می شود که تلاش هایی نیز در میان رسانه های خودی برای ترسیم خط کشی فکری و تغلیظ جبهه بندی میان طیف های اصولگرا صورت می گیرد.

 

10 :: نفوذ در میان جریان اصولگرایی: نفوذ برخی افراد غیر خودی در سازماندهی جریان اصولگرا:

 

این نفوذ با هدف منحرف کردن سیکل مدیریتی و اخلال در برنامه های کاری اصولگرایان و بهم زدن انسجام آنها صورت گرفته است. این مسئله چالش بزرگی برای جریان اصولگرایی محسوب می شود که نباید از آن غفلت کرد.

 

اگر چه مجموعه این ویژگی ها تداوم رقابت ها را سبب گردیده است، اما حساسیت شرایط و به ویژه راهبرد دشمن در عرصه تهدیدات نرم و تلاش برای ایجاد انحراف در مسیر حرکت انقلاب اسلامی ایران و بازگرداندن کشور به وضعیت گذشته که شرایط مطلوب برای غرب است، سبب شده است که زمینه های وحدت و انسجام در این جریان تقویت شود.

 

 

مطالب مرتبط:

سیر مطالعاتی جریان شناسی

ظهور روشنفکری در ایران| روشنفکری چیست؟| روشنفکر کیست؟

برنامه موشکی ایران تازه ترین هدف اندیشکده های امریکا

قشریت غربی و تحجّر دینی

جریان شناسی| جریان شبه مذهبی: مجاهدین خلق

سیر مطالعاتی تاریخ اسلام

جریان شناسی: جریان شبه مذهبی: انجمن حجتیه

سیر مطالعاتی تاریخ معاصر و انقلاب اسلامی

 

سرباز عقل: جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران: رمضان شعبانی سارویی // جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران| آسیب شناسی جریان اصولگرا