غرب شناسی: امریکا شناسی: امریکا: استبداد دموکراسی (قسمت دوم)

غرب شناسی

امریکا شناسی

امریکا: استبداد دموکراسی (قسمت دوم)

.

دوتوکویل دو گرایش کاملاً متضاد در دموکراسی امریکا مشاهده کرد. یکی گرایش به مساوات و آزادی و دیگری، گرایش به فردگرایی و استبداد فکری برای رسیدن به منافع شخصی است. به عبارت دیگر، برابری شرایط در جامعه با شرایط برابر دو چیز کاملا مختلف است و فردگرایی زاویه مهم آن را تشکیل می دهد. به عبارت دیگر، گرچه شرایط قانونی برابر است، اما تنازع بقا، به توانمندی اقتصادی، اجتماعی، نژادی و سیاسی فرد مرتبط است. دوتوکویل گرایش به شرایط مساوی در جامعه امریکا را تمجید و تحسین کرد ولی از عواقب فردگرایی امریکایی ها نگران بود.

.

وی در جلد دوم کتاب خود، در قسمت 4، فصل 6 با عنوان «چه نوع استبدادی باعث ترس ملت های دموکراتیک می شود؟» از «دموکراسی نرم» نام می برد. در این نوع دموکراسی هر یک از شهروندان به منافع خود می اندیشند و از منافع جامعه و دیگران بی خبر می ماند. در این شرایط، قدرت سیاسی مطلق می شود، بدون اینکه شهروندان و مردم خود متوجه آن باشند. او از نظم آرام و از بردگی صلح آمیز صحبت می کند. زمانی این سخنان را به کار می برد که امریکا هنوز یک جامعه کشاورزی تمام عیار بود. دوتوکویل به خوبی نمی توانست آسیب های وارده از جامعه صنعتی امریکای یک قرن بعد را مجسم کند. تاریخ نشان داد که چگونه اشراف سالاری سرمایه داری نظام اقتصادی همگانی و مصرف گرایی زیر نظر دو حزب مسلط جمهوری خواه و دموکرات، موفق شد معنای کاملا متفاوتی از دموکراسی باستانی و سنتی یونان به شهروندان امریکایی ارائه داده و برای ترویج آن در سطح جهانی سرمایه گذاری و سیاست گذاری کند.

.

مطالب مرتبط:

.

امریکا: دوگانه استبداد و دموکراسی (قسمت اول)

امریکا: نظام سکولار یا نظام دینی؟

صنایع فرهنگی و قدرت نرم در امریکا

ماهیت رسانه های امریکا

واقعیت دموکراسی در امریکا

بی اطلاعی عمومی در امریکا

امریکا کشور تناقض ها

 

.

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: امریکا: دوگانه استبداد و دموکراسی (قسمت اول)

غرب شناسی

امریکا شناسی

امریکا: دوگانه استبداد و دموکراسی (قسمت اول)

.

.

.

در مغز و اندیشه بسیاری از امریکایی ها و مهاجرانی که سه قرن گذشته در این قاره سکونت اختیار کرده اند، بزرگترین چالش عصر مدرن، اختلاف و رویارویی بین دموکراسی و استبداد بوده است. این جهان بینی و بینش دو قطبی به نظام جوامع، به امریکایی ها آموخته است که دموکراسی، بهترین نظام سیاسی برای امریکا و تمام جوامع دنیاست. بدون اینکه کوشش کند معنا و ابعاد دموکراسی را بیان و توجیه کند. بنابراین، امریکایی ها دموکراسی را دوست داشته و خواهان آن هستند، ولی درباره معنای آن، جز اشاره به حکومت، دولت، کنگره و قانون اساسی، چیزی نمی توانند بیان کنند.

.

وقتی تاریخ توسعه و پیدایش نظام امریکا را مطالعه می کنیم، در می یابیم که موسسان جمهوری امریکا با آگاهی کامل، مخالف نظام دموکراسی بودند و مردم سالاری مطلق به عنوان دموکراسی، هیچ گاه از فکر و مغز پدران جمهوری امریکا عبور نکرده است. جای تعجب نیست که چارچوب حکومت امریکا بر مبنای تاسیس نهاد بسیار قوی و قدرتمند ریاست جمهوری  (به جای سلطنت و پادشاهی)، مجلس ریش سفیدان و اشراف سالاران ملی (یعنی مجلس سنا) و مجلس نمایندگان مردم  از ایالت ها، شهرها و حومه های انتخاباتی پایه ریزی شده است.

.

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: امریکا شناسی: واقعیت دموکراسی در امریکا

غرب شناسی

امریکا شناسی

واقعیت دموکراسی در امریکا

.

.

.

این روزها وقتی دولتمردان و نخبگان سیاسی غرب، به ویژه امریکایی ها، از ترویج دموکراسی صحبت می کنند، منظورشان جریان پولیارکی یا الیگارشی است، مفهومی که متفکران و نخبگان علمی و سیاسی غرب آن را قوت داده و در دایره سیاست گذاری متداول کردند. پولیارکی و الیگارشی به سیستم یا نظامی اطلاق می شود که در آن، گروه معدودی حکومت کرده و مشارکت و تصمیم گیری توده وار مردمی را عده کوچکی از رهبران- که در نتیجه رقابت حساب شده انتخاباتی و در چارچوب مشخص تعیین شده اند- مدیریت می کنند. بر اساس این نظریه دموکراسی، پلورالیسم یا کثرت گرایی و تنوع مشارکت در نظام سیاسی، در توجه و جواب گویی نخبگان منتخب سیاسی به خواسته های مردم نهفته است. دو بعد اصلی این مشارکت و کثرت گرایی، با این نظریه، در منازعه و بحث و فراگیری و اشتمال سیاسی پایه گذاری شده است و احزاب سیاسی مسلط، مدیریت آن را با زیرساخت رسانه های مسلط به عهده داشته و راهنمایی می کنند.

.

با این تعریف، دموکراسی و مردم سالاری در امریکا به محیط و دایره سیاسی محدود بوده و به دور اموری مانند روش انتخاباتی، نامزدی کاندیداها، همایش های حزبی، جمع آوری پول و حمایت مالی، صندوق آرا، کمیته ها، کمیسیون ها و تبلیغات انتخاباتی چرخ می زند.

.

در دموکراسی عمومی و کلاسیک غرب، اکثریت حاکمیت داشت و مصالح طبقات مختلف در نظر گرفته می شد، در حالی که در دموکراسی تغییر داد شده امروزی امریکا و اروپا، اکثریت جای خود را به اقلیت داده، اقلیتی که با استیلاگری ادعا دارد که توافق اکثریت و عموم مردم را به وسیله جریان تحصیل کرده است. این الگوی جریانی و نه متنی و حقیقی است که سیاست های خارجی غرب و امریکا، آن را برای کشورهای دیگر از جمله دنیای اسلام در نظر گرفته اند. اما گذشته، منافع سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امریکا با حمایت از استبداد، دیکتاتوری و حکومت های فردی، حفظ می شد و ملت ساختن و دولت ساختن در چارچوب دولت های ملی  و تجدد گرا مورد توجه بود. استراتژی کنونی اقتضا می کند که این اهداف در لوای جامعه مدنی مورد نظر صورت پذیرد.

.

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)