معنای روشنفکری| روشنفکری چیست؟
معنای روشنفکری| روشنفکری چیست؟: روشنفکری در معنای افواهی و رایج آن، مترادف با داشتن تحصیلات و اطلاعات، خوش فکر بودن یا به اصطلاح «داشتن فکر باز» و نظایر اینهاست، اما اگر به یک بررسی عمیق و تحلیلی- تاریخی بپردازیم، در می یابیم که روشنفکری یک تعریف و معنای تخصصی دارد.
در تعریف تخصصی (که معمولا در کاوش های فلسفی و تئوریک، تاریخی و فرهنگی، جامعه شناختی و سیاسی، این تعریف مورد نظر است)، روشنفکری بیانگر یک جهت گیری و جریان تاریخی- فرهنگی تجسم روح مدرنیته و جهان نگری «عصر روشنگری» است.
در معنای تخصصی، روشنفکری عبارت از جهان نگری و اندیشه ای است که تبلور روح اومانیستی و سکولاریستی مدرنیته در دوران تثبیت آن (دوران موسوم به عصر روشنگری) است.
آنچه که جریان روشنفکری ایران نامیده می شود، به این دلیل که محصول سیر و بسط و تطور طبیعی تاریخ و درون مایه های فرهنگی تمدن کلاسیک ایران نبوده و نیز به این دلیل که اساسا در پی نفوذ و سیطره سیاسی و فرهنگی استعمار غربی و از دل لژهای فراماسونری پدید آمده است، نسبت به جریان روشنفکری در غرب مدرن، ماهیتی تقلیدی و تبعی دارد و در واقع، صورتی نازل و سطحی و ظاهری و بی ریشه از آن است.
از این رو، برای شناخت بهتر ماهیت تئوریک روشنفکری ایران، ابتدا باید با اندیشه اومانیستی و نهضت موسوم به روشنگری در غرب آشنا شد.
روشنفکری در ایران: زرشناس// معنای روشنفکری| روشنفکری چیست؟