غرب درکجاست و چگونه قوام و بسط یافته و رو به کجا و کدام سمت دارد؟ قبلا گفتیم که غرب مجموع سیاست و فلسفه و علم و تکنیک موجود در منطقه ای که غرب خوانده می شود نیست، اما اگر می گوییم چیزهایی که در عالم غرب تحقق یافته، همه از غرب است و وجود علم و تکنیک و هنر و فلسفه و سیاست غربی را تصدیق کنیم، سخن بی وجه نگفته ایم.
مطالب مرتبط:
غرب شناسی
اومانیسم یا انسان محوری
وقتی در غرب «انسان» خدا می شود
اومانیسم در لغت به معنای انسان محوری، انسان گرایی و انسان سالاری است. یعنی محور تمام امور انسان است، تمام پدیده ها، فعالیت ها و امور طبیعی و غیر طبیعی بر معیار و مبنای انسان حضور دارند و تعریف می شوند. این دیدگاه که در نیمه دوم قرن چهاردهم در اروپا پدید آمد به مقام انسان ارزش می دهد و او را مقیاس همه چیز قرار می دهد.
در این دیدگاه «علایق انسان»، «اهداف انسان»، «طبیعت انسان» و «پیشرفت و ترقی انسان» است که موضوعیت پیدا می کنند و مهم می شوند. چنانکه «مارتین هایدگر» نیز در توصیف عصر مدرن که عصر سلطه اومانیسم است می نویسد: « دورانی که ما آن را مدرن می خوانیم، با این حقیقت تعریف می شود که انسان، مرکز و ملاک تمامی موجودات است»
«اتکای غرب به «مذهب اومانیسم»، او را مستغنی از هر گونه اندیشه ی قدسی و معنوی ساخته و استعدادِ ظاهر ساختن عمومِ مظاهرِ استکبار را برای او فراهم آورده است»
با این توضیحات به خوبی می توان دریافت که در عصر جدید و در اندیشه های اومانیستی، «انسان»، «خدا»ست. به قول «مارتین فوئر باخ» فیلسوف آلمانی: «برای بشر، خدا همان بشر است»
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرفیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
غرب شناسی
دنیای مدرن غرب بعد از جنگ جهانی دوم
دانشگاه ها، واردات نوین
تخصص های جدید دنیای مدرن، باعث توسعه کمی و کیفی مراکز تخصصی آموزشی و دانشگاه ها شد. جالب آنکه دانشگاه ها بیشتر در کشورهای جهان سوم رشد کردند و کشورهای سوسیالیستی هم کمترین اقبال را داشتند.
نتیجه اجتماعی ورود دانشگاه ها به این کشورها این بود که هر کس مدرک معتبری داشت، جایگاه اجتماعی مهمتری هم داشت. دانشگاه ها به دلیل ماهیت غربی به گونه ای بودند که خود به خود باعث تبعیض علمی بین کشورهای اروپایی- امریکایی با کشورهای دیگر دنیا شد.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
غرب شناسی: غرب و آخرالزمان (قسمت چهارم)
در سانتوری 5/55 پیش گویی های نوسترآداموس آمده است که :
«از کشور عربی خوشبت شخص قدرتمند و مسلط به شریعت محمد (ص) زاده خواهد شد، اسپانیا را به دردسر انداخته و بر گرانادا مستولی می شود و توسط دریا بر مردم نیکوزیا ظفر می یابد»
نوسترآداموس در سانتوری 10/57 اشاره می کند که:
«این منجی موعود پادشاهی پر قدرت خواهد بود که از شرق به سوی غرب می رود و از تمامی پادشاهان مشرق زمین و مغرب زمین برتر و والاتر خواهد بود.
مرد شرقی از محل استقرار خود خارج می شود برای دیدار فرانسه از کوه آپونین خواهد گذشت از برف ها، دریاها و کوه ها گذر خواهد کرد و همگان را با عصایش مرعوب خواهد کرد (2/29) »
در جایی نوشته ام که غرب در گیرودار با دو بیم و هراس است:
بیم قریب و نزدیک او مربوط به احتمال شکل گیری قطب قدرت و دوم در شرق اسلامی- به ویژه با مرکزیت ایران- است و بیم بعید و دور او مربوط به احتمال ظهور منجی موعود از شرق اسلامی و از میان خاورمیانه ی عربی است.
این دو احتمال غرب را وادار کرده که با تمام قوا و قدرت و پیش از آنکه فرصت از دست رود در شرق اسلامی و صحن خاورمیانه حاضر باشد. اقدامی بازدارنده کند و از شکل گیری کانون قدرت و زمینه های ظهور مقدس جلوگیری نماید و به پندار خود مسیر آتی تاریخ را به صورت دلخواه و به نفع غرب ترسیم کنند.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
ظهور روشن فکری در ایران: روشن فکری چیست؟ روشن فکر کیست؟
(قسمت اول)
«مستفرنگ» اصطلاحی بود که در آن دوره به این افراد گفته می شد، به معنای کسی که به فرنگ (غرب) رفته است و می خواهد غربی شود. این تمایل و علاقه اول در ظاهر و پوشش ظاهری این دسته افراد و استفاده از کفش و کلاه و کت و شلوار غربی، بعد در بیان و کلام او که مملو از کلمات انگلیسی و فرانسوی بود و در نهایت در اندیشه و توصیه های او به این که «هر چه زودتر باید غربی شویم» دیده می شد.
برخی از این مسافران ایرانی، زندگی در غرب را بر زندگی در ایران ترجیح دادند و عده ای از آنها که برگشتند، تلاش کردند ایران را به قافله علم و تمدن غربی برسانند. این دانشجویان فرزندان اشراف و درباریان بودند و بعد از مراجعت به کشور در یکی از مناصب و مشاغل حکومتی مشغول می شدند و کمتر به فعالیت فرهنگی و ترویجی در مسیر اندیشه خود می پرداختند ولی همین افراد در تحولات این دوره و دوره های بعد تاریخ معاصر ایران، همیشه زمینه ساز تغییرات و تحولات به سمت غربی کردن ایران بودند.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)
غرب شناسی
مسیحیت در خدمت سیاست غرب
به نظر می‌رسد که در عالم اسلام و خاصّه در نزد ایرانیان تا دوره‌ی معاصر و حتی صرفاً تا سده‌ی اخیر، هیچگاه تفکر غربیان مستقل و جدا از اعتقاد دینی آنها، یعنی مسیحیّت مطرح نشده باشد. از لحاظ تاریخی چنین مینماید که فرد غربی از نظرگاه مسلمانان ایرانی الزاماً مسیحی است و فرقی نمی‌کند که او کاتولیک یا اورتدکس و یا پروتستان باشد، یا از کشوری معین و با قصد و غرض خاصّی به ایران آمده باشد. به هر صورت مشخصه‌ی غربیان، در درجه‌ی اول، مسیحی بودن آنها دانسته شده است و به نحو عام «خاج‌پرست»، «چلیپاپرست»، نصارا و ترسا نامیده شده‌اند، بدون اینکه الزاماً فِرَق و مذاهبِ مختلف آنها در نظر گرفته شوند، البته بجز ارامنه و نسطوری‌ها که به سبب شناخت درون‌مرزی و بومی، بی‌آنکه از لحاظ اعتقادی متفاوت از آنها دانسته شوند، آشناتر و شناخته‌تر تلقی شده‌اند و به مانند کلیمیان در اذهان ایرانیان سابقه‌ی تاریخی طولانی‌تری را تداعی می‌کنند تا گروهی از عصر مغول به بعد گاهی «فرنگان» و بعد فرنگیان نامیده شده‌اند.
ایرانیان مثل تمام مسلمانان دیگر، اطلاعات بنیادی خود را در مورد این امم، از کتاب آسمانی خود می‌گیرند و در قرآن مجید، اشاره‌های زیادی در مورد انبیا می‌یابند و افزون بر سوره‌ی مریم، در جای جایِ کتاب مقدس خود، نام مسیح و شمه‌ای از سیره او را می‌خوانند. از بدو پیدایی ادبیات فارسی، اعم از منثور یا منظوم، به صور مختلف نیز اشارات فراوانی به عیسی و مریم شده است و خاصّه در اشعار، کنایات و ترکیبات زیادی، همچون «عیسی دم» «روان‌بخش عیسی»، «مسیح نفس»، «مسیحای مجرد»، «روی پاک و مجرد چو مسیحا» و غیره ... دیده می‌شود. حتی گاهی بدون اینکه بخواهیم از مسیحی‌زاده‌هایی همچون خاقانی صحبت کنیم، از لحاظ عرفانی در این زمینه- چه در ایران و چه خارج از ایران- گاهی کار به افراط‌گویی کشیده و فی‌المثل حلاج نسخه‌ی اسلامی و عرفانی مصیبت مسیح قلمداد گردیده است.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)
غرب شناسی
امریکا شناسی
امریکا: دوگانه استبداد و دموکراسی (قسمت اول)
.
.
.
در مغز و اندیشه بسیاری از امریکایی ها و مهاجرانی که سه قرن گذشته در این قاره سکونت اختیار کرده اند، بزرگترین چالش عصر مدرن، اختلاف و رویارویی بین دموکراسی و استبداد بوده است. این جهان بینی و بینش دو قطبی به نظام جوامع، به امریکایی ها آموخته است که دموکراسی، بهترین نظام سیاسی برای امریکا و تمام جوامع دنیاست. بدون اینکه کوشش کند معنا و ابعاد دموکراسی را بیان و توجیه کند. بنابراین، امریکایی ها دموکراسی را دوست داشته و خواهان آن هستند، ولی درباره معنای آن، جز اشاره به حکومت، دولت، کنگره و قانون اساسی، چیزی نمی توانند بیان کنند.
.
وقتی تاریخ توسعه و پیدایش نظام امریکا را مطالعه می کنیم، در می یابیم که موسسان جمهوری امریکا با آگاهی کامل، مخالف نظام دموکراسی بودند و مردم سالاری مطلق به عنوان دموکراسی، هیچ گاه از فکر و مغز پدران جمهوری امریکا عبور نکرده است. جای تعجب نیست که چارچوب حکومت امریکا بر مبنای تاسیس نهاد بسیار قوی و قدرتمند ریاست جمهوری (به جای سلطنت و پادشاهی)، مجلس ریش سفیدان و اشراف سالاران ملی (یعنی مجلس سنا) و مجلس نمایندگان مردم از ایالت ها، شهرها و حومه های انتخاباتی پایه ریزی شده است.
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
غرب شناسی
غرب و اومانیسم
.
اومانیسم- غرب و سلطه
.
اومانیسم از مشخصات فکری و فلسفی استکبار غربی است. در تفکر امانیستی، غرب اصالت را به انسان می دهد. در برابر مذهب اصالت حق، مذهب امانیسم به انسان اصالت می دهد نه به حق. امانیسم مذهب اصالت الانسانی است. تفکری که پس از رویگردانی از مسیحیت بنیاد فرهنگ و تمدن غربی را ساخته است.
.
اومانیسم- انسان محوری- غرب محوری
.
امانیسم یعنی اعتقاد به اصالت بشر، در برابر اعتقاد به اصالت خدا؛ یعنی بشری کردن همه امور به جای خدایی کردن آنها. در این فکر، انسان خودش و حکم خودش را جایگزین احکام الهی و دینی می کند.
.
.
اومانیسم- غرب محوری- انسان محوری- اراده معطوف به قدرت
.
اتکای غرب به مذهب امانیسم، او را مستغنی از هر گونه اندیشه قدسی و معنوی ساخته و استعداد ظاهر ساختن عموم مظاهر استکبار را برای او فراهم آورده است.
اومانیسم- غرب محوری- استیلا و سلطه- تمدن مدرن- غرب مدرن
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
