تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت دوم)

تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت دوم)

 

با تمام شدن جنگ جهانی دوم و ادامه حضور اشغالگرانه و استعماری قدرت های غربی در بسیاری از مناطق جهان حرکت های آزادی خواهانه ای برای مقابله نظامی با اشغالگران صورت گرفت که این حرکت ها و حرکت هایی از این دسته به دلیل مغایرت با منافع استعماری قدرت های غربی به تروریسم متهم شده و در نتیجه سرکوب این حرکت ها از طرف اشغالگران غربی، مقابله با تروریسم نامیده شد. قیام آزادی بخش مردم الجزایر علیه استعمارگران فرانسوی، نهضت مردم ویتنام بر ضد اشغالگران امریکایی، حرکت استقلال طلبانه مبارزان ایرلند شمالی بر ضد اشغالگران انگلیسی، حرکت چریک های فاراباندومارتی در ال سالوادور، قیام ساندیست ها علیه حاکم امریکایی نیکاراگوئه از این جمله به شمار می آیند.

 

تروریسم مورد حمایت غرب که با هدف تخریب چهره اسلام انقلابی و ایجاد بهانه به منظور شروع دوره جدید جنگ های صلیبی (بنا به سخنان بوش پسر در فردای 11 سپتامبر) شکل گرفته بود، علی رغم خشونت ها و جنایات بسیار اهداف مورد نظر قدرت های استکباری را فراهم نکرد و گرفتاری جدی ارتش و حکومت امریکا در باتلاق عراق و افغانستان، نتیجه مبارزه با تروریسم برای بانیان غربی آن بوده است!

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)

غرب شناسی

تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)

 

ترور به معنای آسیب رساندن به شهروندان بی دفاع برای اهداف سیاسی، اعتقادی و حتی اقتصادی، از گذشته در تاریخ بشر وجود داشته و با مفهوم جنگ که طی آن نیروهای مسلح با اهداف گوناگون به یکدیگر صدمه و آسیب می رساندند، متفاوت است. اما تروریسم به مفهوم امروزین آن پدیده ای است که عمدتا از ابتدای قرن حاضر و به ویژه بعد از تمام شدن جنگ جهانی دوم شکل گرفته و رونق پیدا کرده است. معمولا پی آمد تروریسم در مقایسه با عواقب جنگ ها بسیار محدودتر و خسارات آن هم کمتر است اما وجود عنصر شهروندان بی دفاع در مقوله تروریسم و انجام تبلیغات رسانه ای خاص بر روی آن باعث شده تا این پدیده مثل جنگ و در بعضی مواقع زشت تر و نفرت بارتر از جنگ به نظر برسد. در یک تقسیم بندی، تروریسم را می توان به چهار دسته تقسیم کرد:

 

1. تروریسم دولتی
2. تروریسم کور و سیاسی
3. حرکت های آزادی خواه و استقلال طلبانه متهم به تروریسم
4. تروریسم هدایت شده

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: صهیونیسم شناسی: هولوکاست: بهانه یک امتداد

غرب شناسی

صهیونیسم شناسی: هولوکاست: بهانه یک امتداد

 

صهیونیست ها از اول می دانستند که علی رغم اخراج اجباری صدها هزار فلسطینی از سرزمین هایشان، هنوز ترکیب جمعیتی یهودی های مهاجر قابلیت تثبیت کامل این رژیم را ندارد.

 

به این دلیل سعی کردند با ایجاد جو روانی به کمک رسانه های جهانی، درباره یهودستیزی در جهان به ویژه در زمان هیتلر (هولوکاست)، یهودی های جهان به ویژه اروپای شرقی را وادار به مهاجرت به اسرائیل کنند. به این منظور از زمان اتمام جنگ جهانی دوم ساختن اسطوره ای به نام هولوکاست را شروع کردند.

 

ماجرای هولوکاست به کمک فیلم سازان و هنرمندان سینمای غرب و به ویژه هالیوود در فیلم های متعدد مطرح و کم کم به یک اسطوره تردید ناپذیر تبدیل شد و در سایه آن صهیونیست ها به عنوان بقایای قربانیان هولوکاست به مظلوم نمایی پرداختند و از یک سو مهاجرت یهودی ها به فلسطین اشغالی را تسهیل کرده و از طرف دیگر سرکوب شدید و قتل عام مردم فلسطین را مخفی کردند.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: چرا سرمایه‌داران ممکن است دیگر پاداش سرمایه‌داری را نیابند ؟

غرب شناسی

چرا سرمایه‌داران ممکن است دیگر پاداش سرمایه‌داری را نیابند ؟

 

جامعه‌شناس برجسته آمریکایی و منتقد نظام سرمایه‌داری، در آخرین پژوهش خود که حاصل عمر او به شمار می‌رود و برای نخستین بار توسط «عصر اندیشه» به فارسی ترجمه شده است. فروپاشی نظام سرمایه‌داری را تئوریزه و بدیل‌های آتی آن را معرفی می‌کند. به باور والرشتاین، نظام سرمایه‌داری طی 500 سال حضورش، برای تحقق بخشیدن به ویژگی ذاتی‌اش یعنی انباشت مداوم و بی‌پایان سرمایه، ناگزیر از دست زدن به اعمالی بوده که بحران ساختاری آن را رقم زده است، بحرانی که عاقبت‌الامر به سقوط این نظام حداکثر تا سال 2050 می‌انجامد و لاجرم پایان هژمونی آمریکا را سبب خواهد شد. با استدلال‌های والرشتاین چنین می‌نماید که مرگ سرمایه‌داری حتمی است و برای حفظ این نظام دیگر کار از کار گذشته است. با این وصف، آینده‌ای با نظامی جدید در راه است و بی‌شک از آن کسانی خواهد بود که از هم اکنون در تدارک آنند.

 

به طور خلاصه، نظام نوین جهانی که در آن زندگی می‌کنیم قابل تداوم نیست، زیرا از تعادل بسیار دور شده است و دیگر به سرمایه‌داران اجازه نمی‌دهد به انباشت بی‌پایان سرمایه بپردازند. طبقات محروم، دیگر اعتقاد ندارند که تاریخ با آنهاست یا نوادگان‌شان لزوماً جهان را به میراث خواهند برد. در نتیجه، ما در حال زندگی در بحرانی ساختاری هستیم که در آن مبارزه‌ای بر سر نظام بعدی در میان است. اگر چه پیامد، غیرقابل پیش‌بینی است، اما می‌توانیم مطمئن باشیم که یکی از طرف‌‌ها در دهه‌های آتی پیروز خواهد شد و نظام جهانیِ (یا مجموعه نظام‌های جهانیِ) نسبتاً با ثبات جدیدی، استقرار می‌یابد. تمام کاری که از ما ساخته است تلاش برای تجزیه و تحلیلِ انتخاب‌های تاریخی، دست زدن به انتخاب اخلاقی درباره پیامد مرجح و ارزیابی تاکتیک‌های سیاسی بهینه برای رسیدن به هدف است. تاریخ، بی‌طرف است. همه ممکن است در باره اینکه چگونه باید عمل کنیم به اشتباه داوری کنیم. از آنجا که پیامد، ذاتاً و نه به طور عارضی، غیرقابل پیش‌بینی است، در بهترین حالت شانس 50-50 برای رسیدن به آن نوع از نظام جهانی که ترجیح می‌دهیم داریم، اما همین 50-50 هم شانس زیادی است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: مسیحیت در خدمت سیاست غرب

غرب شناسی

مسیحیت در خدمت سیاست غرب

 

به نظر می‌رسد که در عالم اسلام و خاصّه در نزد ایرانیان تا دوره‌ی معاصر و حتی صرفاً تا سده‌ی اخیر، هیچگاه تفکر غربیان مستقل و جدا از اعتقاد دینی آنها، یعنی مسیحیّت مطرح نشده باشد. از لحاظ تاریخی چنین می‎نماید که فرد غربی از نظرگاه مسلمانان ایرانی الزاماً مسیحی است و فرقی نمی‌کند که او کاتولیک یا اورتدکس و یا پروتستان باشد، یا از کشوری معین و با قصد و غرض خاصّی به ایران آمده باشد. به هر صورت مشخصه‌ی غربیان، در درجه‌ی اول، مسیحی بودن آنها دانسته شده است و به نحو عام «خاج‌پرست»، «چلیپاپرست»، نصارا و ترسا نامیده شده‌اند، بدون اینکه الزاماً فِرَق و مذاهبِ مختلف آنها در نظر گرفته شوند، البته بجز ارامنه و نسطوری‌ها که به سبب شناخت درون‌مرزی و بومی، بی‌آنکه از لحاظ اعتقادی متفاوت از آنها دانسته شوند، آشناتر و شناخته‌تر تلقی شده‌اند و به مانند کلیمیان در اذهان ایرانیان سابقه‌ی تاریخی طولانی‌تری را تداعی می‌کنند تا گروهی از عصر مغول به بعد گاهی «فرنگان» و بعد فرنگیان نامیده شده‌اند.

 

ایرانیان مثل تمام مسلمانان دیگر، اطلاعات بنیادی خود را در مورد این امم، از کتاب آسمانی خود می‌گیرند و در قرآن مجید، اشاره‌های زیادی در مورد انبیا می‌یابند و افزون بر سوره‌ی مریم، در جای جایِ کتاب مقدس خود، نام مسیح و شمه‌ای از سیره او را می‌خوانند. از بدو پیدایی ادبیات فارسی، اعم از منثور یا منظوم، به صور مختلف نیز اشارات فراوانی به عیسی و مریم شده است و خاصّه در اشعار، کنایات و ترکیبات زیادی، همچون «عیسی دم» «روان‌بخش عیسی»، «مسیح نفس»، «مسیحای مجرد»، «روی پاک و مجرد چو مسیحا» و غیره ... دیده می‌شود. حتی گاهی بدون اینکه بخواهیم از مسیحی‌زاده‌هایی همچون خاقانی صحبت کنیم، از لحاظ عرفانی در این زمینه- چه در ایران و چه خارج از ایران- گاهی کار به افراط‌گویی کشیده و فی‌المثل حلاج نسخه‌ی اسلامی و عرفانی مصیبت مسیح قلمداد گردیده است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

آتش به اختیار: جنگ نرم و نفوذ فرهنگی

آتش به اختیار: جنگ نرم و نفوذ فرهنگی

 

 

در «جنگ نرم» تلاش بر این است که بدون استفاده از توان نظامی و دخالت مستقیم در خاک یک کشور و صرفا با استفاده از ابزارهایی همچون رسانه های مختلف مثل اینترنت و فضای مجازی، ماهواره و سینما و محتواهای گوناگون آنها همچون فیلم ها و سریال ها، موسیقی و بازی های به ظاهر سرگرم کننده، اخبار و اطلاعات کذب و گمراه کننده و ... جامعه مورد نظر را از راه های زیر وادار به شکست کرد:

 

تهاجم فرهنگی، تغییر افکار عمومی بر ضد حاکمیت، بی کفایت نشان دادن حکومت، برجسته کردن موضوعاتی همچون فقر، بیکاری و ... برای بی اعتماد کردن مردم به دولت و نظام حاکم، تفرقه، تنفر، نزاع و شکاف بین قومیت های مختلف برای بی ثبات کردن و برهم زدن امنیت و مخدوش کردن همزیستی بین فرهنگ ها و قومیت های مختلف در درون کشور، ناکارامد و منفی نشان دادن دین و مذهب و تلاش برای کم رنگ کردن آن در جامعه به خصوص در میان جوانان، ایجاد روحیه نا امیدی، سرخوردگی و «ما نمی توانیم» در میان جوانان و ترویج روحیه «وابستگی» در میان آنها، بی تفاوت کردن مردم نسبت به مسائل مهم و حساس جامعه و مشغول کردن آنان با موضوعات فرعی و بی اهمیت و ... .

 

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک آن مجاز است)

غرب شناسی: امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: یک تمدن جدید؟ (قسمت هشتم)

غرب شناسی

امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: یک تمدن جدید؟ (قسمت هشتم)

 

 

اگر تمدن را به معنای وسیعی که از آن استفاده می شود و نه معنای پیشرفت و ترقی در علم، هنر و فرهنگ به کار بریم، باید از اقتصاد و سیاست نیز صحبت کنیم.  سازمان های سیاسی و اقتصادی، گوشه ای از تمدن های گذشته و امروزی هستند. یکی از ویژگی های مهم دنیای امروز این است که افراد، در نتیجه ارتباطات و اطلاعات و زیرساخت های فناوری جدید، در مظاهر تمدن های مختلف غوطه ور شده اند و ادامه برخورد و تلفیق این تمدن ها، تناقض های بسیاری در افراد و جوامع به وجود آورده است. برای مثال برخی از اقتصاددانان از تمدن بازرگانی و معامله هایی صحبت می کنند که بر اثر جهانی شدن اقتصاد تشدید یافته است. مدیران و کارکنان شرکت های بزرگ تجاری و بین المللی و در راس آن امریکایی ها- که در سطح منطقه ای و جهانی مشغول به کار هستند- به میزان زیادی جذب این نوع تمدن تجاری و مصرفی و اصول آن شده اند و گرچه خود از تمدن های مختلف هستند، ولی این نوع تمدن و مدیریت جدید اقتصادی و مالی لایه ی ویژه ای در اشتراک های جمعی آنها ایجاد کرده است.

 

 

جمله معروف «وقت طلاست» در غرب و برداشت امریکایی آن «وقت پول است» شاید انعکاس دهنده این دیدگاه های اقتصادی به تمدن امروزی باشد، اما بی تردید مسائل امروزی تمدن بشر، از جمله تمدن امریکا را نمی توان با روش های اقتصادی و سیاسی حل کرد.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک آن مجاز است)

غرب شناسی: امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: مذهب امریکایی شدن (قسمت هفتم)

غرب شناسی

امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: مذهب امریکایی شدن (قسمت هفتم)

 

 

ویلیام شکسپیر نویسنده و شاعر انگلیسی جمله ای دارد که می گوید: «دنیا صدف ماست». سالهاست که امریکا ادعا می کند که اگر دنیا صدف ماست، تنها امریکا می تواند مروارید آن باشد. در تمدن سیاسی و نظامی امریکا، این کشور وسیع نیم قاره ای به خود به منزله شهرک آفتاب می نگرد، شهرکی که اسطوره تاریخی دو قرن آن در منشور سرمایه داران آن یعنی «ماموریت معلوم و آشکار» ایالات متحده امریکا خلاصه می شود. امریکا این ماموریت خود را به عرصه جهانی و بین المللی و در واقع به سرنوشت بشریت ربط داده است. وظیفه صدف، تغذیه و رشد مروارید است. صدف نیز کالبد و استخوان سختی است که مروارید را محفوظ نگه داشته و می تواند آن را زندانی کند، رابطه ای که در حقیقت می توان آن را وابستگی به یکدیگر شمرد.

 

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: دموکراسی در امریکا (قسمت ششم)

غرب شناسی

امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: دموکراسی در امریکا (قسمت ششم)

 

 

با سپری شدن جنگ های داخلی و پایان قرن نوزدهم، امریکا وارد یک دوره درخشان صنعتی و علمی شد. با افزایش شهرنشینی و رشد جمعیت سرمایه داری، امریکا وارد مرحله جدیدی شد و تولیدات صنعتی آن از هر کشور اروپایی نیز سبقت گرفت. اگر دوتوکویل امریکا را در آغاز جنگ اول بین الملل می دید، قطعا شرایط فیزیکی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن را تشخیص نمی داد. نه تنها امریکا تغییر یافت، بلکه نظریه استثنایی بودن امریکا نیز سیر تکاملی خود را طی کرده و در حقیقت به صورت یک کیش و آئین ملی در آمد، تاریخ نویس امریکایی، ریچارد هافشتادتر در تشریح مملکت خود چنین تحلیل می کند: « سرنوشت و تقدیر ما به عنوان یک ملت از وحدت ساخته شده است و نه از ایدئولوژی» اما آبراهام لینکلن، رئیس جمهور دوره جنگ های داخلی امریکا، این پدیده را مذهب سیاسی امریکا نامیده است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: دوتوکویل و دموکراسی در امریکا (قسمت پنجم)

غرب شناسی

امریکا شناسی: تاریخ و تمدن امریکا: دوتوکویل و دموکراسی در امریکا (قسمت پنجم)

 

 

از شروع جنگ های استقلال امریکا، در اوخر قرن هجدهم تا امروز، امریکایی ها همیشه به استثنایی بودن مملکت، ملت و نظام خود تکیه و افتخار کرده اند. این حس ویژه بودن و وجود ماموریت مخصوص برای امریکا، همراه با خصلت فردگرایی و تکیه بر آزادی های فردی، ویژگی ماجراجویی، تهاجم، ملی گرایی، سلطه گرایی، تکبر ملی و حتی امپریالیسم را تقویت کرد. دوتوکویل نویسنده فرانسوی، آزادی های وطنش، فرانسه را با امریکا مقایسه می کند. آزادی های فردی، اجتماع های کوچک شهری و روستایی که در آن مردم امریکا داوطلبانه در سازمان های غیر دولتی شرکت کرده و در نظام سیاسی آن روز سهم داشتند، در او تاثیر فراوانی بر جای گذاشت و در حقیقت اولین اروپایی بود که دموکراسی امریکا را پدیده ای استثنایی ذکر کرد.

 

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجار است)