جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران: جریان های شبه مذهبی: انجمن حجتیه 3
جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران
جریان های شبه مذهبی: انجمن حجتیه
عملکردهای انجمن حجتیه
درباره عملکرد انجمن حجتیه بر اساس اندیشه ها، نگرش و خط و مشی های رهبران سازمان باید به چند نکته اشاره کرد:
الف) مبارزه با معلول ها به جای مبارزه با علت ها: در حالی که بهائیت پدیده ای صد در صد سیاسی و یک شبکه جاسوسی قلمداد می شد، طبیعی است که یکی از راهکارهای مبارزه با آن مبارزه سیاسی بود. انجمن به لحاظ نفی سیاست از روند حرکتی خود، با این ویژگی اصلی بهائیت درگیر نشد و فقط از پایگاه ایدئولوژیک به نقادی آن پرداخت.
ب ) طرح مسائل انحرافی و خرافات: یکی از اهداف انجمن حجتیه، مسأله اهل سنت و تشدید اختلاف مذهبی و ایجاد دافعه نسبت به آنان بود. این راهبرد، افتادن در جاده ای بود که استعمار ترسیم کرده بود. همچنین تبیین قدرت جسمانی حضرت علی (ع) و ترسیم تمثالی ویژه از آن که در معیت شمشیری بلند در کنار شیری پر یال و کوپال و ... از شیوه های آنان بوده است.
ج ) قیام 15 خرداد: رهبران انجمن حجتیه پس از قیام 15 خرداد با تعبیرات تند در مدرسه مروی، امام را مسئول ریختن خون جوانان در قیام 15 خرداد دانستند. حضرت امام خمینی در پاسخ فرمودند: مسئول ریختن خون جوانان در قیام 15 خرداد، همان کسی است که مسئول خون شهدای قیام امام حسین (ع) است.
د) موضع گیری در قبال انقلاب اسلامی: عدم حمایت انجمن از حرکت امام خمینی و انقلاب اسلامی ایران، انجمن را به یک فروپاشی تشکیلاتی به دلیل پیوستن اکثر اعضای آن مواجه کرد. همچنین در نیمه شعبان 1357 حضرت امام خمینی در اعتراض به جنایات رژیم، برگزاری جشن و چراغانی را تحریم کردند. لیکن انجمن این اعتصاب را شکست و اقدام به چراغانی کوچه و خیابان ها نمود. برخی جملات مانند: مشت بر درفش چه می تواند بکند... چه کسی با آمریکا می تواند طرف بشود... یک خودکاری دستش گرفته، یک اعلامیه ای نوشته و می خواهد آمریکا را شکست دهد و ... منسوب به انجمن حجتیه می باشد.
انجمن پس از پیروزی انقلاب اسلامی وادار به عقب نشینی شد و مدتی را در تحیر و سکوت گذرانید، و با یک تغییر موضع تاکتیکی مجددا عرض اندام کرد. مواضع انجمن حجتیه خصوصا طرح خطر چپ و کمونیست ها و مواضع آنان در قبال انقلاب باعث شد که مجله آمریکایی تایم در مقاله ای ضمن تجلیل از حلبی به توضیح اقدامات انجمن حجتیه علیه جمهوری اسلامی و خط امام بپردازد و از آن به عنوان یکی از امیدهای آینده امپریالیسم یاد کند.
اسرافیل: جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران: رمضان شعبانی سارویی
