غرب شناسی :: امریکا شناسی هنر و رسانه در قرن بیستم : نگاهی به موسیقی های جدید عامه محور رپ (RAP)، فریاد اعتراض (قسمت دوم)

غرب شناسی :: امریکا شناسی

هنر و رسانه در قرن بیستم : نگاهی به موسیقی های جدید عامه محور

رپ (RAP)، فریاد اعتراض (قسمت دوم)

 

موسیقی رپ (RAP) از طریق محلات فقیر نشین نیویورک که محل تلاقی توده مهاجر جزایر کاراییب با توده سیاه می باشد، گسترش پیدا کرد.

 

اواخر دهه 1960، وقتی که امریکا زیر ضربه مبارزات انقلابی در کشورهای تحت سلطه اش، خصوصا ویتنام قرار داشت و انقلاب چین هم بر شورش گران و انقلابیون در ایالات متحده امریکا تاثیر گذاشته بود، در شهرهای بزرگ امریکا تضادهای طبقاتی بین سیاهان و بورژواها شدت گرفته بود.

 

بین محلات فقیر نشین سیاه با نقاط دیگر شهر نیویورک، یک خط مرزی وجود داشت. خط مرزی شاهد درگیری بین سفیدهای نژاد پرست و پلیس از یک طرف، با گروه های بزرگ و متشکل جوانان سیاه بود. تشکیل این گروه ها، پاسخی ضروری به تعرضات و سرکوب گری های مداوم حکومت علیه ساکنان بیغوله های نیویورک بود.

 

گروه های رپ (RAP) از دل همین تشکل های شورشی سیاه شکل گرفت. موسیقی خیابانی رپ (RAP) که اول توسط گروه های کوچک سیاه پوست در محدوده محلات اجرا می شد، از سال 1979 پا به عرصه بازار موسیقی گذاشت. افشاگری و اعتراض محتوای اصلی این آهنگ ها بود.

 

مثلا در سال 1979 «دی» ترانه ای با عنوان چگونه ملت سیاه را به پا خیزانیم؟ خواند و در آن، خطاب به سرایندگان ترانه ای تجارتی که از قالب موسیقی رپ (RAP) استفاده کرده بود چنین گفت:

 

جشن تو می تواند به زودی زود خاتمه یابد،

وقتی که آنها، یک روز بعد از ظهر، به قول خودشان

سیاه برزنگی ها را به خط کنند

پس در حالی که تو شب را به صبح می رسانی

این مملکت بیشتر و بیشتر دست راستی می شود

بنابراین یا از الان خودت را آماده کن

یا راه فرار را در پیش بگیر

چرا که در دولت پلیسی، هیچ جشنی در کار نخواهد بود

 

اگرچه در سال های اخیر، بسیاری از موسیقی دانان از این سبک در بعضی از آثار خود استفاده کرده اند، اما جوهر و روح شورشگر رپ (RAP) هم چنان در وجود گروه های یاغی در محلات فقیر نشین و محافل سیاسی و غیر قانونی امریکا زنده است.

 

در اینجا قسمتی از اولین ترانه های رپ (RAP) اعتراضی را که از شهرتی بین المللی بر خوردار شد و پیام نام دارد می خوانیم. این ترانه از آثار گرند مستر فلش و گروه «فوریوس فایو» است. این ترانه حکایت شرایط نا به سامان طبقه های فقیر نشین جامعه است:

 

دستم را بر روی اسلحه ام می فشارم

چرا که قصد جانم را کرده اند

مرا هل ندهید، دیگر جانم به لب رسیده

می کوشم به سیم آخر نزنم

اینجا درست مثل یک جنگل است

و بعضی وقت ها تعجب می کنم

که چگونه می توان جان سالم به در برد

 

منبع: روایت تفکر، فرهنگ و تمدن از آغاز تا کنون: جلد پنجم: در جهت عکس حرکت کن: از اعتراض های مدرن تا کنون. دفتر نشر معارف، چاپ دوم، 1391، ص 164

 

کلمات کلیدی: اسرافیل، غرب، غرب شناسی، امریکا، امریکا شناسی، هنر و رسانه در قرن بیستم، موسیقی های جدید عامه محور، رپ (RAP)، موسیقی رپ (RAP)، رپ (RAP) امریکایی، محلات فقیر نشین امریکا، نیویورک، جزایر کاراییب، کشور ویتنام، کشور چین، انقلاب چین، شهرهای امریکا، نژادپرستی در امریکا، موسیقی خیابانی، سیاه پوستان امریکا، پلیس امریکا، ترانه چگونه ملت سیاه را به پا خیزانیم؟، محافل سیاسی امریکا، موسیقی دانان بزرگ جهان، گرند مستر فلش، گروه فوریوس فایو، مهاجرت به امریکا، ایالت نیویورک

 

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)