دین و تجدّد: مواجه یهودیت، مسیحیت و اسلام با تجدّد: قسمت دوم

دین و تجدّد

مواجه یهودیت، مسیحیت و اسلام با تجدّد

قسمت دوم

 

همان غربی که خدایانش از معصومیت مبرا بودند و آدمش بی گناهی را نمی شناخت، مسیحیت را نیز در اندیشه ی شرّ مستغرق ساخت. اما مسیحیت قرون وسطی هرچه بود از چاله هرز این شرارت ذاتی در مراتبی رهایی یافت و حتی بر این نظریه یونانی زده روح معنوی دمید و آن را تعالی بخشید.

 

دوران تجدید حیات فرهنگی یونان و روم، با آغاز رنسانس و تفکر اومانیستی به مثابه جوهر این دوران، پایان عصر معنویت و ایمان مسیحی سنتی بود. در دوره جدید حقیقت دین مسیحیت در سیطره تفکر بشر انگارانه به کل مستور و نهان شد و فِرَق کهن صورت کاملا جدید به خود گرفتند.

غرب شناسی: اومانیسم یا انسان محوری: وقتی در غرب «انسان» خدا می شود

غرب شناسی

اومانیسم یا انسان محوری

وقتی در غرب «انسان» خدا می شود

 

اومانیسم در لغت به معنای انسان محوری، انسان گرایی و انسان سالاری است. یعنی محور تمام امور انسان است، تمام پدیده ها، فعالیت ها و امور طبیعی و غیر طبیعی بر معیار و مبنای انسان حضور دارند و تعریف می شوند. این دیدگاه که در نیمه دوم قرن چهاردهم در اروپا پدید آمد به مقام انسان ارزش می دهد و او را مقیاس همه چیز قرار می دهد.

 

در این دیدگاه «علایق انسان»، «اهداف انسان»، «طبیعت انسان» و «پیشرفت و ترقی انسان» است که موضوعیت پیدا می کنند و مهم می شوند. چنانکه «مارتین هایدگر» نیز در توصیف عصر مدرن که عصر سلطه اومانیسم است می نویسد: « دورانی که ما آن را مدرن می خوانیم، با این حقیقت تعریف می شود که انسان، مرکز و ملاک تمامی موجودات است»

 

«اتکای غرب به «مذهب اومانیسم»، او را مستغنی از هر گونه اندیشه ی قدسی و معنوی ساخته و استعدادِ ظاهر ساختن عمومِ مظاهرِ استکبار را برای او فراهم آورده است»

 

با این توضیحات به خوبی می توان دریافت که در عصر جدید و در اندیشه های اومانیستی، «انسان»، «خدا»ست. به قول «مارتین فوئر باخ» فیلسوف آلمانی: «برای بشر، خدا همان بشر است»

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرفیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: حجاب: در اسلام، یهودیت و مسیحیت

غرب شناسی

حجاب: در اسلام، یهودیت و مسیحیت

.

همه مطلب این است که امر به عفت و پاک دامنی برای حفظ و حراست زنان در برابر تجاوز و مزاحمت است، یا به بیان ساده تر ، عفت و پاکدامنی همان مصونیت است. بنابراین تنها هدف اسلام از حجاب ، حفاظت و مصونیت است. حجاب در دین اسلام، بر خلاف حجاب در سنت مسیحیت، نه نشان سلطه و اقتدار مرد بر زن است و نه نشان پیروی و فرمانبرداری زن از مرد. حجاب در دین اسلام، بر خلاف حجاب در سنت یهود، نشان تجمل و امتیاز برخی زنان متاهل اصیل و نجیب نیست. حجاب در دین اسلام فقط نشانه عفت و پاکدامنی برای حفظ همه زنان است.

.

بعضی افراد، به ویژه در غرب، خواستار این هستند که موضوع عفت و پاکدامنی را به منزله عامل امنیت و مصونیت به کلی به تمسخر گیرند. دلیل های آنان این است که بهترین عامل امنیت، گسترش آموزش، رفتار مودبانه و خویشتن داری است. ما می خواهیم بگوییم: اینها خوب اند ولی کافی نیستند. اگر تمدن برای ایجاد امنیت کافی است، چرا زنان در امریکای شمالی جرات ندارند تنها در خیابان تاریک قدم بزنند یا حتی از یک پارکینگ خلوت عبور کنند؟ اگر آموزش راه حل این مسئله است چرا دانشگاه معتبری مانند «دانشگاه ملکه» اساساً برای دانشجویان دختر در محوطه دانشگاه یک سرویس پیاده رو داخلی دارد؟ اگر خویشتن داری پاسخ مسئله است، چرا موارد آزار جنسی در محل کار در رسانه های  خبری همه روزه اعلام می شود؟ نمونه ای از کسانی که در این سالهای  اخیر به آزار جنسی متهم شده اند عبارت اند از: افسران نیروی دریایی، مدیران، استادان دانشگاه، سناتورها، قاضی دیوان عالی قضایی و رئیس جمهوری ایلات متحده امریکا.

.

این یکی از طعنه های بزرگ دنیای امروز ماست که چیزهایی شبیه روسری که نماد قداست اند و راهبه های مسیحی برای نشان دادن سلطه و اقتدار مرد، آنها را به سر می کنند، وقتی زنان مسلمان برای حفظ صیانت از خود به سر می کنند به مثابه نماد مظلومیت ناسزا می شود.

.

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)