ایران شناسی: روابط ایران و امریکا: قطع رابطه سیاسی جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده امریکا 2

ایران شناسی

روابط ایران و امریکا

قطع رابطه سیاسی جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده امریکا 2

20 فروردین 1359

 

در اواخر زمستان سال 1337 بین ایران و امریکا یک قرارداد نظامی دو جانبه در چهارچوب تامین استراتژی خاورمیانه ای امریکا در برابر کمونیسم، به امضا رسید. به موجب این قرارداد امریکاییها به خود اجازه دادند در برابرآنچه که «تجاوز مستقیم یا غیر مستقیم خارجی» نامیده شده بود، به بهانه حفظ استقلال و تمامیت ارضی ایران در این کشور مداخله کنند. شوروی به این قرارداد به شدت اعتراض و طی اعلامیه ای در 5 فروردین 1338، آن را مغایر تعهدات متقابل ایران و شوروی تلقی کرد. بحران روابط ایران و شوروی با تعهد رسمی دولت ایران مبنی بر اینکه به هیچ کشور خارجی پایگاهی در ایران داده نخواهد شد، فروکش کرد، اما نقش سیاسی- نظامی امریکا در ایران همچنان به سرعت رو به افزایش بود.

غرب شناسی: امریکا شناسی: دین و سیاست در امریکا: مذهب و رقابت های سیاسی در امریکا (قسمت دوم)

غرب شناسی

امریکا شناسی

دین و سیاست در امریکا

مذهب و رقابت های سیاسی در امریکا

(قسمت دوم)

 

در سه دهه گذشته با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و بیداری مسلمانان در سراسر دنیا و سقوط نظام کمونیستی شوروی و اقمار آن و نیز با ظهور مبارزه های آزادی خواهانه فلسطینی ها و سایر کشورها، نظام امریکا دشمن واحد و ایدئولوژیک خود را که کمونیسم بود، از دست داده است و جبهه لیبرال- محافظه کار نخبگان و حاکمان امریکا به هماهنگی و همراهی فرقه های مسیحی تندرو کوشش کردند اسلام و مسلمانان را مورد هدف قرار دهند.

 

اما با وجود تناقض های داخلی در جامعه امریکا و فقدان وحدت دینی، همراه با نبود مشروعیت علمی، سیاسی و فقهی کشیشان مسیحی، این امر بسی دشوار شده است. بوش در سال های آخر دولت خود کوشش کرد در انتخاب و انتصاب قضات دیوان عالی کشور و قضات دادگاه های فدرال (دولت مرکزی) کسانی را که تمایل محافظه کاری و مذهبی دارند به کنگره و مردم امریکا تحمیل کند. ولی این سیاست گذاری های او، در جامعه امریکا با مخالفت لیبرال ها و گروه های سکولار تندرو مواجه شد. دقیقا به همین دلایل است که  در دهه های آینده، مسئله دین، مذهب، سیاست و جایگاه آن در نظام امریکا، یکی از مهمترین موضوع های مورد بحث در سطح ملی و بین المللی خواهد بود.

 

امروز پس از نیم قرن جایگاه احزاب سیاسی و مذاهب در امریکا کاملا دگرگون شده است. اکنون کلیساها و فرقه های خاص مسیحی هستند که دو حزب سیاسی امریکا را هدایت می کنند.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

علل و عوامل روسپی گری: عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی موثر بر ترویج روسپی گری: فقر و روسپی گری ( قسمت چهارم)

علل و عوامل روسپی گری

عوامل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی موثر بر ترویج روسپی گری

فقر و روسپی گری ( قسمت چهارم)

 

 

فقر به عنوان یک معضل اجتماعی، آشکار و پنهان دست در دست بسیاری از جرم ها و بزهکاری ها دارد. فقر، هم به عنوان عامل بعید، مثل نقشی که در تاخیر ازدواج دارد و هم به عنوان عامل قریب، در پیدایش و ترویج روسپی گری موثر است.

 

از سوی دیگر، فقر پسران مجرد نیز در تشدید روسپی گری زنان موثر است. عدم امکان ازدواج برای پسران مجرد به معنای وجود خریداران متعدد و دائمی برای بازار عرضه خدمات جنسی است و وجود خریداران هم، یعنی پرتحرک نگه داشتن عرضه.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)

غرب شناسی: چرا سرمایه‌داران ممکن است دیگر پاداش سرمایه‌داری را نیابند ؟

غرب شناسی

چرا سرمایه‌داران ممکن است دیگر پاداش سرمایه‌داری را نیابند ؟

 

جامعه‌شناس برجسته آمریکایی و منتقد نظام سرمایه‌داری، در آخرین پژوهش خود که حاصل عمر او به شمار می‌رود و برای نخستین بار توسط «عصر اندیشه» به فارسی ترجمه شده است. فروپاشی نظام سرمایه‌داری را تئوریزه و بدیل‌های آتی آن را معرفی می‌کند. به باور والرشتاین، نظام سرمایه‌داری طی 500 سال حضورش، برای تحقق بخشیدن به ویژگی ذاتی‌اش یعنی انباشت مداوم و بی‌پایان سرمایه، ناگزیر از دست زدن به اعمالی بوده که بحران ساختاری آن را رقم زده است، بحرانی که عاقبت‌الامر به سقوط این نظام حداکثر تا سال 2050 می‌انجامد و لاجرم پایان هژمونی آمریکا را سبب خواهد شد. با استدلال‌های والرشتاین چنین می‌نماید که مرگ سرمایه‌داری حتمی است و برای حفظ این نظام دیگر کار از کار گذشته است. با این وصف، آینده‌ای با نظامی جدید در راه است و بی‌شک از آن کسانی خواهد بود که از هم اکنون در تدارک آنند.

 

به طور خلاصه، نظام نوین جهانی که در آن زندگی می‌کنیم قابل تداوم نیست، زیرا از تعادل بسیار دور شده است و دیگر به سرمایه‌داران اجازه نمی‌دهد به انباشت بی‌پایان سرمایه بپردازند. طبقات محروم، دیگر اعتقاد ندارند که تاریخ با آنهاست یا نوادگان‌شان لزوماً جهان را به میراث خواهند برد. در نتیجه، ما در حال زندگی در بحرانی ساختاری هستیم که در آن مبارزه‌ای بر سر نظام بعدی در میان است. اگر چه پیامد، غیرقابل پیش‌بینی است، اما می‌توانیم مطمئن باشیم که یکی از طرف‌‌ها در دهه‌های آتی پیروز خواهد شد و نظام جهانیِ (یا مجموعه نظام‌های جهانیِ) نسبتاً با ثبات جدیدی، استقرار می‌یابد. تمام کاری که از ما ساخته است تلاش برای تجزیه و تحلیلِ انتخاب‌های تاریخی، دست زدن به انتخاب اخلاقی درباره پیامد مرجح و ارزیابی تاکتیک‌های سیاسی بهینه برای رسیدن به هدف است. تاریخ، بی‌طرف است. همه ممکن است در باره اینکه چگونه باید عمل کنیم به اشتباه داوری کنیم. از آنجا که پیامد، ذاتاً و نه به طور عارضی، غیرقابل پیش‌بینی است، در بهترین حالت شانس 50-50 برای رسیدن به آن نوع از نظام جهانی که ترجیح می‌دهیم داریم، اما همین 50-50 هم شانس زیادی است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: مسیحیت در خدمت سیاست غرب

غرب شناسی

مسیحیت در خدمت سیاست غرب

 

به نظر می‌رسد که در عالم اسلام و خاصّه در نزد ایرانیان تا دوره‌ی معاصر و حتی صرفاً تا سده‌ی اخیر، هیچگاه تفکر غربیان مستقل و جدا از اعتقاد دینی آنها، یعنی مسیحیّت مطرح نشده باشد. از لحاظ تاریخی چنین می‎نماید که فرد غربی از نظرگاه مسلمانان ایرانی الزاماً مسیحی است و فرقی نمی‌کند که او کاتولیک یا اورتدکس و یا پروتستان باشد، یا از کشوری معین و با قصد و غرض خاصّی به ایران آمده باشد. به هر صورت مشخصه‌ی غربیان، در درجه‌ی اول، مسیحی بودن آنها دانسته شده است و به نحو عام «خاج‌پرست»، «چلیپاپرست»، نصارا و ترسا نامیده شده‌اند، بدون اینکه الزاماً فِرَق و مذاهبِ مختلف آنها در نظر گرفته شوند، البته بجز ارامنه و نسطوری‌ها که به سبب شناخت درون‌مرزی و بومی، بی‌آنکه از لحاظ اعتقادی متفاوت از آنها دانسته شوند، آشناتر و شناخته‌تر تلقی شده‌اند و به مانند کلیمیان در اذهان ایرانیان سابقه‌ی تاریخی طولانی‌تری را تداعی می‌کنند تا گروهی از عصر مغول به بعد گاهی «فرنگان» و بعد فرنگیان نامیده شده‌اند.

 

ایرانیان مثل تمام مسلمانان دیگر، اطلاعات بنیادی خود را در مورد این امم، از کتاب آسمانی خود می‌گیرند و در قرآن مجید، اشاره‌های زیادی در مورد انبیا می‌یابند و افزون بر سوره‌ی مریم، در جای جایِ کتاب مقدس خود، نام مسیح و شمه‌ای از سیره او را می‌خوانند. از بدو پیدایی ادبیات فارسی، اعم از منثور یا منظوم، به صور مختلف نیز اشارات فراوانی به عیسی و مریم شده است و خاصّه در اشعار، کنایات و ترکیبات زیادی، همچون «عیسی دم» «روان‌بخش عیسی»، «مسیح نفس»، «مسیحای مجرد»، «روی پاک و مجرد چو مسیحا» و غیره ... دیده می‌شود. حتی گاهی بدون اینکه بخواهیم از مسیحی‌زاده‌هایی همچون خاقانی صحبت کنیم، از لحاظ عرفانی در این زمینه- چه در ایران و چه خارج از ایران- گاهی کار به افراط‌گویی کشیده و فی‌المثل حلاج نسخه‌ی اسلامی و عرفانی مصیبت مسیح قلمداد گردیده است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)