عرفان های نوظهور و فرقه های کاذب و انحرافی
معیارهای تشخیص عرفان اسلامی از فرقه های نوظهور
گرایش به معنویت و دین از امیال غریزی بشر است. امیال غریزی بشر دو گونه می باشند: امیالی که به صورت غیر ارادی فعال می باشند و امیالی که با تحقق شرایطی فعال می شوند. از آنجا که حق و باطل در فرقه های نوظهور به یکدیگر آمیخته اند، برای بررسی حق و باطل در این مسئله باید روح حاکم در اندیشه ها و سخنان و رفتارهای این گروه ها را بررسی نمود که این کار مستلزم دقت و تامل ویژه می باشد.
عرفان اسلامی مبتنی بر ویژگی ها و اصولی می باشد که با بررسی آنها می توان به تمایز این عرفان از فرقه های نوظهور پی برد. تمایز در روش، هدف و موضوع عرفان ها با عرفان اسلامی، یکی از وجوه تمایز می باشد که بررسی آنها، نشان دهنده حقانیت معنویت اسلامی می باشد. در ادامه مطلب به معیار های تشخیص عرفان اسلامی از فرقه های نوظهور تحت عناوین زیر پرداخته می شود:
خدا محوری – شریعت محوری – تمایز در هدف و نیل به کمل – عقل محوری – ولایت محوری –
نیاز به استاد – ریاضت معقول، مشروع و معتدل
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)