نفوذ: جناح گرایی راهی برای نفوذ (قسمت دوم)

نفوذ

جناح گرایی راهی برای نفوذ

(قسمت دوم)

 

رهبری در خصوص ویژگی های نفوذ عنوان کردند:

 

«بزرگترین هدفشان پس از ناتوانی از مهار و سرکوب ملت ها، تلاش در جهت تسلط بر اتاق فرمان انقلاب و نفوذ به درون احزاب و ... و ده ها ترفند دیگر است»

 

هدف دشمنان از نفوذ  تنها جذب افراد به نظام اطلاعاتی دشمن یا همکاری به عنوان مامور و عنصر بیگانه نیست، بلکه در اینجا سخن از نوعی دگرگونی ایدئولوژیک است که مطابق آن دولتمردان ایرانی نیز همانند و همسو با ایدئولوژی سیاستمدار غربی شوند.

 

جناح گرایی و نفوذ

 

جناح گرایی یکی از راه های نفوذ دشمن است. به این شکل که نفوذ ابتدا در مراکز تصمیم گیری و اگر نشد در عرصه تصمیم سازی اتفاق می افتد و هدف این است که مسئولان بر مبنای خواسته ها، میل و اراده دشمن تصمیم بگیرند. این نفوذ به گونه ای است که مسئول مورد نظر گاه بدون اطلاع، به تامین منافع دشمن در تصمیم های خود اقدام می کند که این نفوذ به صورت گسترده در ساختار سیاسی کشور صورت می گیرد. در نتیجه ضربات غیر قابل جبرانی به کشور تحمیل و وارد می گردد.

 

پیرو ولایت فقیه بودن و داشتن بصیرت می تواند یکی از راه های جلوگیری از نفوذ دشمن در کشور باشد. کسی که بصیرت داشته باشد می تواند دشمن را از دوست تشخیص دهد و بازیچه دست دشمنان نشود. اختلاف های سیاسی میان احزاب و گروه ها طبیعی می باشد، بنابراین دشمن بیشتر سعی در نفوذ بین گروه ها و احزاب، برای نفوذ در مدیریت کلان کشور دارد.

 

به گواه تاریخ معاصر ایران ، جناح های سیاسی، نقشی اساسی در تحول های سیاسی- اجتماعی ایران داشته و با وجود تغییر در کارکردها، به عنوان یکی از گروه های مرجع در جامعه، در مهندسی سیاسی- فرهنگی تاریخ معاصر ایران، به خصوص در عصر پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده اند.

 

راه های جلوگیری از نفوذ سیاسی و نفوذ در جناح ها

 

بنابر آنچه گفته شد، با رشد یافتگی، بالندگی فکری و نیز روز آمد شدن اطلاعات و آگاهی قشرهای جامعه، به خصوص جناح های سیاسی و از همه مهمتر، پیرو ولایت فقیه بودن و داشتن بصیرت سیاسی،می توان از نفوذ و شگردهای شوم دشمن در کشور جلوگیری کرد.

 

نویسنده: روح الله توفیقی

 

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)