هنر مدرن و پست مدرن در دوران نیهیلیسم و نیست انگاری

 

انسان غربی با پایان قرن هیجدهم و ورود غرب به مرحله سنن و انجماد فرهنگی و سقوط و نزول عقل از مقام مطلق خویش، دوباره مراتبی از شهود باطنی را به نحوی قدرت بخشید و به اعتباری عقل را به کلی نفی کرد.

به هر تقدیر پایان قرن هیجدهم در حقیقت آغاز یک پایان بود... از اینجا راه طی شده غرب که همان نیست انگاری (نیهیلیسم) است، روح تاریخ دو هزار و پانصد ساله غرب و فلسفه غربی محسوب می گردد...

و هنر مدرن و از آنجا پست مدرن دو ممیزی اساسی را به تدریج به خود می گیرند: یکی دوری و اجتناب از واقعیت و دیگری دنیوی شدن بیش از پیش هنر و اجتناب و دوری از ارزش ها و معانی و حقایق و فضایل دینی و مابعدالطبیعی...

 

مطالب مرتبط:

مواجه شرق با نیهیلیسم یا نیست انگاری غرب

غرب شناسی: نیهیلیسم (نیست انگاری) دوران رنسانس

مسیحیت نیست انگارانه و نیهیلیست غرب

 

سرباز عقل: فلسفه های پست مدرن و گریز و گذر از مدرنیته: محمد مدد پور

هنر مدرن و پست مدرن در دوران نیهیلیسم و نیست انگاری

---

---

 

سیر تفکر معاصر: مبانی هنر در غرب: تجربیات هنری پست مدرن

سیر تفکر معاصر

مبانی هنر در غرب

تجربیات هنری پست مدرن

 

اکنون در واقع عصر پایان تجربیات هنری پست مدرن فرا رسیده و جای خود را به تدریج به هنر تکنولوژیک نظیر عکاسی، گرافیک و سینما می دهد. اکنون شاعران و نقاشان در جهان غریب اند، و زبانشان را کمتر کسی می فهمد. جهان صنعتی با جهان شاعرانه ی تقابلی بنیادی یافته است، که تاکنون سابقه نداشته است. علی الخصوص شعری که خلوت و غربت شاعرانه را ابداع می کند. اکسپرسیونیسم در میان نحله های شعر و نقاشی هنر پست مدرن بارقه ای از رنج مسخ شده ی مسیحیانی را هنوز بر دوش می کشد، اما هنر رسمی غرب اغلب به یک نوع تجربه فرمالیسم مطلق گرایش می یابد.

علوم اجتماعی و رودربایستی با عقلانیت : قسمت پنجم : دموکراسی چُرتکه ای؛ «منافع» به جای «برهان»

علوم اجتماعی و رودربایستی با عقلانیت

قسمت پنجم

دموکراسی چُرتکه ای؛ «منافع» به جای «برهان»

 

« ریچارد رورتی» به ایران هم آمد تا از «لیبرال دموکراسی» دفاع کند. اما وقتی در تهران، پایه های فلسفیِ «دموکراسی» او به چالش کشیده شد، با تعجب پرسیده بود:

 

« چرا درباره دموکراسی، پرسش های فلسفی می پرسید؟ اصولا نیست که برای اثبات دموکراسی و یا در نقد آن، «برهان عقلی» بیاوریم و بلکه نمی توانیم بیاوریم. تنها راه، آن است که صرفا چرتکه انداخته، به منافع نگریسته و سپس تصمیم بگیریم که «ممکن ترین نظام سیاسی» یا بهترین «نظام سیاسیِ بد»، مثلا «لیبرال دموکراسی» است و همین کافی است!!»

 

این دقیقا سخنی بود که «ریچارد رورتی» با افتخار به زبان آورد و به عنوان یکی از آخرین نظریه پردازان لیبرال دموکراسی صریحا گفت ما برای دموکراسی و لیبرال دموکراسی، نیازی به هیچ استدلال فلسفی نداریم.

غرب شناسی :غرب: اکنون و آینده (قسمت اول)

غرب شناسی

غرب: اکنون و آینده

(قسمت اول)

 

امروز وضع غرب تغییر کرده است؛ یعنی دیگر در تفکر غربی چیزی که قدرت غرب و تجدد را به پیش براند وجود ندارد. اتحاد جماهیر شوروی که زمین، جمعیت، معدن و نعمت های طبیعی و مادی و قدرت سیاسی و نظامی داشت منقرض شده؛ غرب سیاسی هم مثل شوروی نیروی دوام و بقا را از دست داده است. غرب دیگر امیدی به آینده ندارد و متفکرانش کار فلسفه را تمام شده می بینند و از پایان دوران تجدد سخن می گویند.

 

آنها وضع حاضر را وضع برزخ (پست مدرن) خوانده اند؛ یعنی دورانی که در مبانی تجدد تزتزل راه یافته و هنوز عهد دیگری آغاز نشده است.

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)