ولنگاری فرهنگی
ولنگاری فرهنگی بدان معناست که مناسبات فرهنگی در این باره، از قاعده و ضابطه ای مشخص پیروی نمی کنند و به حال خود وانهاده و رها هستند. بدیهی است که این وضع ناخوشایند، از یک نقص و ضعف حاکمیتی حکایت می کند، زیرا این مسئولیت بر عهده ناظم سیاسی است و نهادهای فرهنگی رسمی باید بر تولید و عرضه کالاهای فرهنگی مسلط باشند و به ایفای نقش های هدایتی و نظارتی بپردازند تا جهان فرهنگی دچار ولنگاری، اغتشاش و هرج و مرج نشود.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
آتش به اختیار: جنگ نرم و نفوذ فرهنگی
در «جنگ نرم» تلاش بر این است که بدون استفاده از توان نظامی و دخالت مستقیم در خاک یک کشور و صرفا با استفاده از ابزارهایی همچون رسانه های مختلف مثل اینترنت و فضای مجازی، ماهواره و سینما و محتواهای گوناگون آنها همچون فیلم ها و سریال ها، موسیقی و بازی های به ظاهر سرگرم کننده، اخبار و اطلاعات کذب و گمراه کننده و ... جامعه مورد نظر را از راه های زیر وادار به شکست کرد:
تهاجم فرهنگی، تغییر افکار عمومی بر ضد حاکمیت، بی کفایت نشان دادن حکومت، برجسته کردن موضوعاتی همچون فقر، بیکاری و ... برای بی اعتماد کردن مردم به دولت و نظام حاکم، تفرقه، تنفر، نزاع و شکاف بین قومیت های مختلف برای بی ثبات کردن و برهم زدن امنیت و مخدوش کردن همزیستی بین فرهنگ ها و قومیت های مختلف در درون کشور، ناکارامد و منفی نشان دادن دین و مذهب و تلاش برای کم رنگ کردن آن در جامعه به خصوص در میان جوانان، ایجاد روحیه نا امیدی، سرخوردگی و «ما نمی توانیم» در میان جوانان و ترویج روحیه «وابستگی» در میان آنها، بی تفاوت کردن مردم نسبت به مسائل مهم و حساس جامعه و مشغول کردن آنان با موضوعات فرعی و بی اهمیت و ... .
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک آن مجاز است)
تهاجم فرهنگی
تعاریف بسیار زیادی برای فرهنگ ارائه شده است. اما در یک تعریف کلی می توان گفت که فرهنگ عبارت است: از مجموعه ای از باورها، ارزش ها، آداب و رسوم، اخلاقیات، سنت ها، هنر، مراسمات، نمایش ها، معماری، موسیقی، پوشش، عرف ها و ... . در واقع فرهنگ تمام آن چیزهایی است که یک جامعه در طول زمان تولید می کند چه مادی مثل آثار هنری، خط، موسیقی، بناهای تاریخی و ... ، و چه معنوی مثل عقاید، سنت ها، رسوم و ارزش ها و ... .
.
فرهنگ همچون روح و روان یک کشور می ماند و کوچکترین تغییر و تحولی در آن تغییرات بسیار بنیادی و حیاتی بر روی سیاست، اقتصاد، صنعت، آموزش و پرورش، ارزش های اجتماعی، اخلاقیات و رفتارهای مردم یک کشور می گذارد. لذا امروزه کشورهای مهاجم و استعمارگر سعی می کنند برای تسلط بهتر، سریعتر و عمیق تر بر کشور هدف از امکانات خود برای تغییر فرهنگ آن کشور استفاده کنند. از این نظر در کنار تهاجم نظامی و اقتصادی نوعی از جنگ و هجوم شکل گرفت که آن را تهاجم فرهنگی می گویند.
.
تهاجم فرهنگی زمانی اتفاق می افتد که یک جامعه سعی می کند فرهنگ خود را بر فرهنگ دیگری تحمیل کند، یا آن فرهنگ را تخریب کند، یا آن فرهنگ را تغییر و دگرگون کند. در تهاجم فرهنگی معمولا هجوم به روش نظامی، اقتصادی و سیاسی نیست اما برای تهاجم فرهنگی به یک کشور ممکن است از ابزارهای اقتصادی و سیاسی نیز استفاده بشود. هر چند از اهداف نهایی تهاجم فرهنگی تسلط بر سیاست و اقتصاد یک کشور نیز هست. از آنجایی که امروزه هزینه هجوم نظامی به یک کشور بسیار بالاست به راحتی نمی شود از طریق نظامی بر یک کشور مسلط شد، لذا دولت های مهاجم سعی می کنند ابتدا با تغییر فرهنگ کشور هدف، افکار عمومی آن کشور را بر ضد حکومت و دولتشان تغییر دهند و آنها را نسبت به فرهنگ خود بیگانه کنند. در تهاجم فرهنگی سعی دشمن بر این است که باورها، ارزش های اجتماعی، رفتارها، سنت ها و آداب و رسوم جامعه هدف را تخریب کند یا به نفع خود و در راستای اهدافش تغییر دهد و از این طریق راه را برای تسلط بر آن کشور هموار کند زیرا هنگامی که مردم یک جامعه از فرهنگ خود دور شده باشند یا از آن متنفر باشند و بخواهند آن را تغییر دهند مقاومت در مقابل کشور مهاجم به شدت کاهش می یابد بنابراین راحت تر می توان در یک جنگ بر آنها پیروز شد.
.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
