واکنش فیلسوفان سنت‌گرا به انقلاب فرانسه| فلسفه سنت‌گرا و کلیسا

 

واکنش فیلسوفان سنت‌گرا به انقلاب فرانسه| فلسفه سنت‌گرا و کلیسا: در بادی امر ممکن است به نظر برسد که سنت گرایی در معنای فنی کلمه با انتقاداش بر فلسفه روشنگری، تاکیدش بر وحی الهی، و گرایشش به حکومت مطلقه پاپ مورد قبول کامل مرجعیت کلیسایی بوده است. اما گرچه گرایش های این طرفداری طبعا خوشایند رم بود، فلسفه سنت گرا محکومیت های کلیسا را نصیب خود کرد. حمله کردن به فلسفه های گوناگون سده هیجدهم بر اساس اینکه اصول آنها موجه نبوده یا استدلال های آنها درست نبوده است، مقبول و در واقع عملی ستایش آمیز بود. اما حمله کردن به تفکر روشنگری بر این اساس که عقل انسان نمی تواند به حقیقت قطعی برسد مطلب به کلی متفاوتی بود.

تاریخ فلسفه غرب | فلیسیته روبر دو لامُنّه و فلسفه اش بر اساس اصول مسیحیت و کلیسا

 

تاریخ فلسفه غرب | فلیسیته روبر دو لامُنّه و فلسفه اش بر اساس اصول مسیحیت و کلیسا: فلیسیته روبر دو لامُنّه در سال 1830م. روزنامه آینده را بنیاد نهاد که از مرجعیت و مصونیت پاپ از خطا، پذیرش نظام سیاسی وقت فرانسه، و جدایی کلیسا از دولت پشتیبانی می کرد. آن روزنامه از حمایت مردان سرشناسی چون کنت دو مونتالامبر (1810 – 1870م.) و واعظ دومینیکی مشهور هانری- دومینیک لاکوردر (1802 – 1861م.) برخوردار بود؛ اما دیدگاه های که مطرح می شد به هیچ وجه پذیرفته همه کاتولیک ها نبود.

 

 لامنه کوشید تا تایید پاپ گرگوریوس شانزدهم را بگیرد، اما پاپ در سال 1832م. بخشنامه ای صادر نمود و در آن بی تفاوتی، آزادی وجدان و اصل جدایی کلیسا و دولت را محکوم کرد. در بخشنامه نامی از لامنه برده نشده بود. مع هذا با اینکه محکوم شدن بی تفاوتی از سوی پاپ می توانست به عنوان تایید اثر قدیم لامنه، یعنی رساله درباره بی تفاوتی تلقی شود، بخشنامه سردبیر روزنامه آینده را به وضوح هدف قرار داده بود.