تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت دوم)

تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت دوم)

 

با تمام شدن جنگ جهانی دوم و ادامه حضور اشغالگرانه و استعماری قدرت های غربی در بسیاری از مناطق جهان حرکت های آزادی خواهانه ای برای مقابله نظامی با اشغالگران صورت گرفت که این حرکت ها و حرکت هایی از این دسته به دلیل مغایرت با منافع استعماری قدرت های غربی به تروریسم متهم شده و در نتیجه سرکوب این حرکت ها از طرف اشغالگران غربی، مقابله با تروریسم نامیده شد. قیام آزادی بخش مردم الجزایر علیه استعمارگران فرانسوی، نهضت مردم ویتنام بر ضد اشغالگران امریکایی، حرکت استقلال طلبانه مبارزان ایرلند شمالی بر ضد اشغالگران انگلیسی، حرکت چریک های فاراباندومارتی در ال سالوادور، قیام ساندیست ها علیه حاکم امریکایی نیکاراگوئه از این جمله به شمار می آیند.

 

تروریسم مورد حمایت غرب که با هدف تخریب چهره اسلام انقلابی و ایجاد بهانه به منظور شروع دوره جدید جنگ های صلیبی (بنا به سخنان بوش پسر در فردای 11 سپتامبر) شکل گرفته بود، علی رغم خشونت ها و جنایات بسیار اهداف مورد نظر قدرت های استکباری را فراهم نکرد و گرفتاری جدی ارتش و حکومت امریکا در باتلاق عراق و افغانستان، نتیجه مبارزه با تروریسم برای بانیان غربی آن بوده است!

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

غرب شناسی: تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)

غرب شناسی

تروریسم: حکومت ترس و مرگ (قسمت اول)

 

ترور به معنای آسیب رساندن به شهروندان بی دفاع برای اهداف سیاسی، اعتقادی و حتی اقتصادی، از گذشته در تاریخ بشر وجود داشته و با مفهوم جنگ که طی آن نیروهای مسلح با اهداف گوناگون به یکدیگر صدمه و آسیب می رساندند، متفاوت است. اما تروریسم به مفهوم امروزین آن پدیده ای است که عمدتا از ابتدای قرن حاضر و به ویژه بعد از تمام شدن جنگ جهانی دوم شکل گرفته و رونق پیدا کرده است. معمولا پی آمد تروریسم در مقایسه با عواقب جنگ ها بسیار محدودتر و خسارات آن هم کمتر است اما وجود عنصر شهروندان بی دفاع در مقوله تروریسم و انجام تبلیغات رسانه ای خاص بر روی آن باعث شده تا این پدیده مثل جنگ و در بعضی مواقع زشت تر و نفرت بارتر از جنگ به نظر برسد. در یک تقسیم بندی، تروریسم را می توان به چهار دسته تقسیم کرد:

 

1. تروریسم دولتی
2. تروریسم کور و سیاسی
3. حرکت های آزادی خواه و استقلال طلبانه متهم به تروریسم
4. تروریسم هدایت شده

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع و لینک مستقیم مجاز است)

چرا بلوک کشورهای مخالف موجودیت رژیم صهیونیستی شکل نمی گیرد؟

چرا بلوک کشورهای مخالف موجودیت رژیم صهیونیستی شکل نمی گیرد؟

 

 

جا دارد که جبهه‌ای متشکل از آنانی که از اساس اسراییل را به رسمیت نمی‌شناسند شکل بگیرد؛ جبهه ای که هم در سطوح رسمی و دولتی حامیانی قوی و جدی دارد و هم در سطوح توده‌ها و مردم طرفداران بسیاری. باید خط مرزهای جدی میان تمامی کشورهایی که به نحوی از انحاء موجودیت این کیان سرطانی را پذیرفته اند و کشورها و ملت‌هایی که تن به چنین ذلتی ندادند صورت بگیرد و جای هیچ مجامله و تعارفی هم در این زمینه وجود ندارد. اوضاع آنچنان اسفناک شده است که سعودی‌ها تکه بار ترکیه و قطر می کنند و روابط پنهان و آشکارشان را با رژیم صهیونیستی به یادشان می‌آورند و کسی نیست که در این وانفسا به همه ایشان بگوید که همه‌تان غلط کردید.

 

 چرا کشورهای قدرتمند و موثری چون مالزی بعنوان یکی از ثروتمندترین کشورهای مسلمان، پاکستان بعنوان یکی از پرجمعیت‌ترین و موثرترین کشورهای مسلمان، الجزایر بعنوان یک کشور عربی مسلمان مقتدر، در کنار ایران اسلامی نباید ائتلافی جدید را از تمامی کسانی‌که موجودیت این کیان غاصب را برسمیت نشناخته اند، رقم بزنند؟ چرا وزارت خارجه بدنبال برگزاری نشستی از نمایندگان و سران مجموعه کشورهایی مسلمان و غیر مسلمانی که هیچ روابطی را با رژیم غاصب ندارند، نیست؟ چرا مجلس شورای اسلامی بعنوان نهاد قانون‌گذار کشور، بدنبال برگزاری نشستی فوق العاده از تمامی مجالسی که رابطه با رژیم صهیونیستی را ممنوع و غیر قانونی اعلام کرده‌اند نیست؟ چرا رسانه‌های ما بدنبال ارائه دلایل منطقی و تاریخی و سیاسی برای به رسمیت نشناختن رژیم صهیونیستی، در قالب‌های مختلف رسانه‌ای نیستند؟ چرا نباید رابطه با اسراییل اقلا در میان کشورهای اسلامی تبدیل به ننگ و عار گردد تا کسانی سکان حمایت از فلسطین را بدست نگیرند که در سخت‌ترین شرایط مردم فلسطین، حتی حاضر نشدند تشری به سفرای اسراییلی در کشورشان بزنند یا سفرایشان را از سرزمین های اشغالی ۱۹۴۸ فرا بخوانند؟

 

بقیه متن در «ادامه مطلب»

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)