روابط ایران و امریکا
قطع رابطه سیاسی جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده امریکا 1
20 فروردین 1359
اولین قطع رابطه سیاسی بین ایران و امریکا در سال 1315 در دوران روزولت و رضاخان و در نتیجه بازداشت چند ساعته «عبدالغفار خان جلال اعلا» سفیر ایران به علت تخلف رانندگی در امریکا روی داد. روابط ایران و امریکا بعد از سه سال، به دنبال اعزام نماینده مخصوص از طرف امریکا برای ادای توضیحات و عذرخواهی، از سر گرفته شد.
غرب شناسی
امریکا شناسی
تناقض: جوایز صلح نوبل دولتمردان امریکایی
بسیاری از جوایز صلح نوبل به دولتمردان امریکایی داده شده است. در حالی که بزرگترین خونریزی ها و جنگ ها در دنیا توسط امریکا و در زمان ریاست جمهوری و مدیریت این افراد اتفاق افتاد:
تئودور روزولت (1906): در جنگ های امریکا علیه اسپانیا، کوبا، فیلیپین و جزایر اقیانوس کبیر
وودرو ویلسون (1919): جنگ جهانی اول
هنری کسینجر (1973): وزیر خارجه سابق امریکا. جنگ ویتنام، کودتای امریکا علیه کشورهای امریکای لاتین
جیمی کارتر (2002): پشتیبان نظام سلطنتی در ایران، حامی تجاوز صدام به ایران
بوش پدر و پسر: جنگ های اول و دوم خلیج فارس و اشغال عراق
باراک اوباما (2009): ادامه جنگ امریکا در عراق و افغانستان، اوج دخالت نظامی امریکا در پاکستان
اسرافیل:: پروفسور حمید مولانا: امریکا شناسی
غرب شناسی
امریکا شناسی
ظهور امپریالیسم امریکا
بعد از جنگ جهانی دوم، کشورهای اروپایی و ژاپن خسارت های مادی و جانی و فرهنگی زیادی دیدند. آلمان که به ویرانه ای تبدیل شده بود، به دو بخش شرقی- تحت حاکمیت کمونیست ها- و غربی- تحت حاکمیت لیبرال ها (به رهبری امریکا)- تقسیم شد. بعد از تمام شدن جنگ جهانی دوم، کشورهای جهان به 3 دسته تقسیم شدند. ایالات متحده امریکا و اتحاد شوروی، دو ابر قدرت پیروز جنگ، برای خود دو بلوک قدرت درست کردند و رهبری بلوک غرب و شرق را بر عهده گرفتند. از طرف دیگر بیشتر سرزمین ها و مناطق تحت استعمار کشورهای اروپایی که استقلال خود را به دست آورده و جهان سوم نامیده می شدند، به صحنه منازعه و رقابت دو ابرقدرت شوروی و امریکا تبدیل شدند، چون هر کدام از دو قدرت شرق و غرب می خواستند کشورهای بیشتری را به بلوک قدرت خود اضافه کنند.
بعد از جنگ جهانی، امریکا فاتح جنگ شد. چون به دلیل دوری سرزمین امریکا از عرصه جنگ، خسارات و تلفاتی را تحمل نکرده (در حالی که کشورهای اروپایی به خاطر جنگ به صورت ویرانه در آمده بودند) و حضور نظامی و تسلیحاتی اش هم باعث برتری این کشور در جنگ شده بود و هم چنین صنایع نظامی و تسلیحاتی این کشور رشد کرده بود. از طرف دیگر بعد از اتمام جنگ دوم جهانی و در قالب طرح مارشال، امریکا با اعطای کمک های اقتصادی و رداخت وام به کشورهای اروپایی بلوک غرب این کشورها را در مسیر سازندگی بعد از جنگ، به خودش وابسته کرد. تلفات امریکا در جنگ دوم جهانی کمتر از تلفات اتحاد جماهیر شوروی (یعنی 20 میلیون کشته) بود و همین امر موضع امریکا را در برابر رقیب جدیدش یعنی شوروی تقویت کرد.
موضع ایالات متحده امریکا چنان قوی بود که امریکایی ها نظام سیاسی و اقتصادی جهانی را مطابق مشخصات مورد نظر خود را طراحی کرده و مقر دائمی سازمان نوبنیاد ملل متحد را (که جایگزین جامعه ملل شده بود) در نیویورک قرار دادند؛ اقدامی که تسلط دائمی امریکا را بر تصمیم ها و فعالیت های این سازمان در پی داشت.
در بین پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد هم که قدرتمند ترین بخش سازمان بود، امریکا علاوه بر رای خود، معمولا می توانست روی رای بریتانیا و فرانسه حساب کند. به همین ترتیب، صندوق بین المللی پل (که برای موازنه در پرداخت های بین المللی تاسیس شده بود) و بانک جهانی (وظیفه پرداخت وام به کشورهای نیازمند را داشت) منطبق با سیستم های مالی مورد نظر اقتصاد امریکا شکل گرفتند. این دو نهاد هر چند که ماهیتی بین المللی داشتند، اما عملا زیر نفوذ ایالات متحده امریکا قرار گرفتند.
بقیه متن در «ادامه مطلب»
(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)
