غرب شناسی: امریکا شناسی: دموکراسی در امریکا: کوچ اجباری بومیان امریکا (قسمت اول)

غرب شناسی

امریکا شناسی

دموکراسی در امریکا

کوچ اجباری بومیان امریکا

(قسمت اول)

 

گاهی آمار گویای حقیقت است. در سال 1790م. 3 میلیون و 900 هزار امریکایی در امریکا (اتازونی) وجود داشت که بیشتر آنها در فاصله 80 کیلومتری از سواحل اقیانوس اطلس در شرق آن سرزمین زندگی می کردند. سال 1830 م. جمعیت امریکا به 13 میلیون نفر رسید و یک دهه بعد، سال 1840م. 4 میلیون و 500 هزار امریکایی، کوه های آپالاشیا را در شرق امریکا پشت سر گذاشته و وارد مراتع و جلگه های مرکزی امریکای شمالی شدند.

 

در سال 1820م. همچنین 120 هزار سرخ پوست در شرق امریکا، یعنی در نواحی رودخانه می سی سی پی زندگی می کردند؛ ولی حدود دو دهه بعد، یعنی سال 1844م. فقط 30 هزار نفر از آنان در نواحی یاد شده باقی مانده بودند. بیشتر سرخ پوست ها به اجبار از سرزمین های خود رانده شده و به سوی غرب قاره امریکا مهاجرت کرده بودند. البته باید اذعان داشت که کلمه اجبار آن طور که باید و شاید و دقیق گویای این مهاجرت نیست.

 

در جنگ های استقلال امریکا، سرخ پوستان با انگلیسی ها علیه مهاجران جنگیدند، زیرا آنان با بومیان بدرفتاری کرده بودند. وقتی جنگ های استقلال به پایان رسید، انگلیسی ها با سرخ پوستان معاهده صلح امضا کرده و زمین های سرخ پوستان را به آنها واگذار کردند. ولی پس از اعلام استقلال، اروپایی های سفید پوست دشمن اصلی سرخ پوستان شده و کوشش داشتند با زور و فشار تا می توانند آنان را از شرق امریکا به سمت غرب کوچ دهند و بدین ترتیب اراضی حاصلخیز شرق امریکا را از چنگ بومیان خارج کنند.

 

به عبارت دیگر، سفید پوستان مهاجر امریکایی، مانند صهیونیست ها- که فلسطینی ها را از خانه خود رانده و فراری داده بودند- بومیان امریکایی را با زور و فشار مجبور به کوچ و مهاجرت به غرب امریکا کردند.

 

منبع: پروفسور حمید مولانا: امریکا شناسی، فراز و فرود یک امپراتوری، انتشارات امیر کبیر

 

(کپی برداری از «اسرافیل» فقط با ذکر منبع مجاز است)