جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران | عوامل گرایش به فرقه های عرفانی
شنبه, ۸ دی ۱۳۹۷، ۱۲:۴۹ ق.ظ
جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران | عوامل گرایش به فرقه های عرفانی: گرایش به سمت فرقه های عرفانی، عرفان های نوظهور و جریان های شبه مذهبی از سوی رهبران و بنیان گذاران این فرقه ها، علل و عوامل مختلفی دارد که در ادامه مطلب مهمترین آنها ذکر خواهند شد.
عوامل گرایش به فرقه های عرفانی: مهمترین این عوامل عبارتند از:
- ایجاد روحیه تنوع طلبی و تکثرگرایی
- ایجاد فضای جهانی سازی و جهانی شدن همراه با استفاده ناصحیح از فناوری های نوین
- رشد مهاجرت ها، سفرها و ارتباطات مختلف در قالب گروه های فرهنگی و هنری
- تبلیغات گستره شبکه های ماهواره ای در زمینه فرقه های عرفانی
- رشد وبلاگ ها و چت روم ها با گرایش به فرقه های عرفانی
- عدم اطلاع رسانی و آگاه سازی به هنگام در مورد فرقه های عرفانی و عرفان های نوظهور، از سوی کارشناسان فرهنگی، حوزوی، دانشگاهی.
- چهره شدن عوامل مدعی و فرقه گرا (معمولا رئیس فرقه های عرفانی و عرفان های کاذب) با عنوان شخصیت های عرفانی و مقام های معنوی و قائل شدن مقام برای این مدعیان تا حد الوهیت
- ورود ادبیات مهاجر در قالب ترجمه کتاب های وارداتی در حوزه فرقه های عرفانی و فرقه های نوظهور
- انتشار و دسترسی آسان به کتاب ها و موضوعاتی با مضامین عرفان های شرقی، عرفان های سرخ پوستی . ... و عدم نظارت صحیح بر این جریان های فکری و فرقه های عرفانی
- انتشار نشریاتی با موضوعات فرقه های عرفانی و عرفان های کاذب و عرفان های شرقی و ... به وسیله عوامل مدعی و فرقه گرا
- بی توجهی به جریان سازی دشمنان اسلام و تشیع در قالب تشکیل گروه های نو معنوی، عرفان های فرقه گرا، فرقه های نوظهور، عرفان های کاذب و گروه های دینی بدون مذهب
- ورود بحث های فلسفی مانند اپیکوریسم، سکولاریسم، فمینیسم و هندی بدون توجه به فرهنگ دینی و اسلامی مردم ایران و ... .
سرباز عقل: جریان شناسی سیاسی و فرهنگی ایران: رمضان شعبانی سارویی /// طیف های نوپدید دینی و جریان های شبه مذهبی | جریان شناسی سیاسی فرهنگی ایران | عوامل گرایش به فرقه های عرفانی
